در شب سرد زمستانی

در شب سرد زمستانی
کوره‌ی خورشید هم، چون کوره‌ی گرم چراغ من نمی‌سوزد
و به مانند چراغ من
نه می‌افروزد چراغی هیچ
نه فروبسته به یخ، ماهی که از بالا می‌افروزد.

من چراغم را در آمدرفتن همسایه‌ام افروختم در یک شب تاریک
و شب سرد زمستان بود،
باد می‌پیچید با کاج،
در میان کومه‌ها خاموش
گم شد او از من جدا زین جاده‌ی باریک
و هنوزم قصه بر یاد است
وین سخن آویزه‌ی لب:
«که می‌افروزد؟ که می‌سوزد؟
چه کسی این قصه را در دل می‌اندوزد؟»
در شب سرد زمستانی
کوره‌ی خورشید هم چون کوره‌ی گرم چراغ من نمی‌سوزد.

نیما یوشیج

[okbox]اگر دوست دارید ترانه ی زیبای “درشب سرد زمستانی”؛ شعر: نیما یوشیج، آواز: استاد محمد نوری، آهنگساز: استاد فریبرز لاچینی و دکلمه: احمدرضا احمدی را بشنوید، به برگه ی فایل‌های شگفت انگیز بروید.[/okbox]

+۲

شاید دوست داشته باشین نگاهی هم به این نوشته‌ها بندازین

• برخیز و عزم جزم به کار صواب کن
• به آیندگان – برتولت برشت
• از پنجره‌ی نگاه جان راسکین
• جهان در صدای تو آبی است – شعری از اسماعیل خویی برای استاد شجریان
• ما چگونه از آدمها خطاب به خودشان، در خلوت خودمان، و پیش دیگران نام می‌بریم؟
• خیال خوبی‌ها درمان بدی‌ها نیست…
• “یادت باشد؛ شاید آری، شاید هم نه”
• “پیوسته متصل ساز، ایوار را به شبگیر، شبگیر را به ایوار”
• پل والری و خیام؛ و معرفی مقاله‌ای در بابِ دیدگاه‌های فلسفی همانندشان در مورد مرگ و نظام هستی
• مهمان‌هایی که به “مهمانسرای دو دنیا” دعوت شده‌اند