راستی … چرا طوطی‌ها حرف می‌زنند؟
نمی‌دانم یادتان هست یا نه که در پست بیایید کمی‌مثل کودکان باشیم…! ، آنجا که می‌گفت: “کشف کنیم ببینیم بعضی چیزها چطوری کار می‌کنند. حتی اگر به زندگی ما بی ربط باشند، فقط بخاطر اینکه برای مان جالب هستند.” تصمیم گرفته بودم در مورد اینکه اصلا طوطی‌ها چرا و چطور می‌توانند صحبت کنند، جستجویی انجام بدهم و چکیده ی نتیجه ی این جستجو را برای شما دوستان خوبم در برگه ی دانستنی‌های شگفت انگیز هم بگذارم.
مطالب جالب اما تکراری زیادی در سایتهای ایرانی پیدا کردم که اگر خودتان هم یک جستجوی کوچک در اینترنت انجام دهید می‌توانید بیشتر در موردش بدانید.
اما مطلب جالبی را در این زمینه در یک سایت انگلیسی پیدا کردم که در سایتهای فارسی به این شکل بهش نگاه نشده بود و سعی کردم این مطلب را از آنجا انتخاب کنم و در سایت برای شما دوستان خوبم هم قرار بدهم و امیدوارم شما هم دوستش داشته باشید.
این مطلب می‌گفت:
از آنجا که طوطی‌ها موجوداتی اجتماعی هستند، به نظر می‌رسد آنها نیاز به شکلی از ارتباط دارند که آنها را قادر به تعامل با اطرافشان کند. اما اگر هیچ طوطی دیگری در اطراف او نباشد که با او صحبت کند، چه؟ آیا باید آن طوطی خانگی مانند یک عاشق بیمار! در فراغ و انتظار طوطی دیگری برای صحبت کردن برای همیشه باقی بماند؟
طوطی‌ها موجودات پر سر و صدایی هستند اما نادان نیستند.
یک طوطی تقریبا می‌تواند به سرعت متوجه شود که انسانهایی که در اطراف او هستند، گروه اجتماعی خودشان را دارند و دور هم جمع شده اند که با هم صحبت کنند.
به خاطر اینکه معمولا آدم‌هایی که در یک خانه هستند، به یادگیری زبان طوطی‌ها مجهز نیستند، طوطی خودش شروع می‌کند تا با سخن گفتن با محیط اطرافش ارتباط برقرار کند.
این برای طوطی یک روش قدرتمند است تا خودش را به بخشی از گروه تبدیل کند. در ذهن پرنده، یاد گرفتن زبان آن خانه، راهی است تا توجه اطرافیان را به خود جلب کند و نیازهایش را برآورده کند.
یک طوطی که شروع به صحبت می‌کند یا از صداهایی که در خانه هست تقلید می‌کند، طوطی ای است که علاقمند به آدمهای اطرافش است.
مانند یک پرنده ی وحشی که علاقمند به پرنده‌های اطرافش است تا لانه بسازد، غذا پیدا کند یا در برابر خطرات از خود محافظت کند.
خوب… اگر شما طوطی ای دارید و دلتان می‌خواهد به او حرف زدن را یاد بدهید، از اینجا به بعد را با دقت بیشتری بخوانید:
اولین چیزی که شما نیاز دارید تا بتوانید صحبت کردن را به طوطی تان یاد بدهید این است که با او ارتباط دوستانه و صمیمانه ای برقرار کنید.
یک پرنده ی وحشت زده یا مورد آزار قرار گرفته، چون مورد توجه قرار نگرفته، به احتمال زیاد ساکت و آرام باقی خواهد ماند ، یا شاید تمام روز را جیغ بزند چون تنها مانده است.
یک پرنده ی خوشحال و راضی، پرنده ای است که تا حدی صدایش به گوش می‌رسد که گویی به شما می‌گوید: “هی! من اینجام! به من نگاه کن! باهام بازی کن!”
حالا وقت آن است که شروع کنید تا حرف زدن را به او یاد بدهید.
یک پرنده ی جوان، صداهایی را که در محیط اطرافش هست با صدای خود تقلید می‌کند تا با انسان‌ها ارتباط برقرار کند و توجه آنها را به خود جلب کند.
اگر صاحب آن پرنده او را مورد تشویق و تحسین قرار دهد او به یادگیری ادامه خواهد داد.
خوب، حالا شروع کنید.
با پرنده ی خود به سادگی و در بین کارهای روزانه تان صحبت کنید. مثلا صبح که از خواب بر می‌خیزید به او بگویید: صبح بخیر. شب که می‌خواهید بخوابید به او بگویید: شب بخیر. همین کار را برای زمانی که می‌خواهید چیزی برای خوردن به او بدهید انجام بدهید و نام خوراکی‌ها رو به او بگویید. مثلا به او بگویید: این بذر یا آب یا هویج یا سیب یا انگور است.
وقتی او را از مکانی به مکان دیگری می‌برید نام آن محل را به او بگویید. مثلا بگویید اینجا آشپزخانه است.
با طوطی تان جوری صحبت کنید که گویی با یک بچه باهوش صحبت می‌کنید، اما حواستان باشد که با او با لحن بچگانه صحبت نکنید، چون او هم یاد خواهد گرفت!
اولین تلاش‌های پرنده برای حرف زدن، ممکن است نامفهوم و به شکل سخنانی یاوه به نظر بیاید.
به تدریج این سخنان یاوه و نامفهوم، روشن تر می‌شود و در قالب کلمات و صداها شکل خواهد گرفت.
گونه ای از طوطی به نام Budgie ممکن است در عرض شش ماه صحبت کردن را فرا بگیرد. در گونه ی دیگری به نام African grey ممکن است حدود نه تا یک سال زمان ببرد. طوطی‌های آمازون Amazon دیگر باید بتوانند در ابتدای سال دوم، به میزان زیادی حرف بزنند.
یک طوطی سالمند آمازونی ممکن است هیچ وقت موفق به حرف زدن نشود اگر در جوانی حرف زدن را یاد نگرفته باشد.
به خاطر داشته باشید. برخی طوطی‌ها هم مستقل از نوع گونه ی خود، شاید اصلا نتوانند صحبت کردن را یاد بگیرند.
دومین چیزی که بعد از یک ارتباط خوب برقرار کردن با طوطی تان، خیلی مهم است تا بتوانید صحبت کردن را به او یاد بدهید این است که او را تحسین و تشویق کنید.
تشویق و تحسین می‌تواند خیلی ساده باشد. مثلا به سمت طوطی تان برگردید. با او تماس چشمی‌برقرار کنید و به او بگویید: پرنده ی خوب!
پرنده‌ها عاشق توجه از طرف صاحب شان هستند و شما می‌توانید از این موضوع به نفع خود استفاده کنید.
با این حال اگر نمی‌خواهید ستایش و تحسین شما با کلمات نامشخص باشد، کلمات و عبارات مشخصی را تعیین کنید و با آنها طوطی خود را مورد تحسین و تشویق قرار دهید تا در دامنه ی واژگان طوطی تان نیز باقی بماند.
هنگامی‌که پرنده ی شما شروع به راحت و آزادانه صحبت کردن کرد، حالا می‌توانید کلمات و عبارات مشخص و دلخواه خود را با بارها و بارها تکرار کردن به طوطی تان آموزش دهید. اما ترفندی که وجود دارد این است که باید این کلمات و عبارات را با تاکید و با قدرت بگویید. کلمات را طوری به کار ببرید که هیجان انگیز به نظر برسند.
شما ممکن است بتوانید سی دی‌هایی را هم در بازار پیدا کنید که حرف زدن را به طوطی یاد می‌دهند. اما مشکلی که در اینجا وجود دارد این است که ممکن است طوطی با شنیدن چند باره و مداوم این صداهای ضبط شده، گیج و خسته شود.
اگر خواستید از این شیوه برای آموزش دادن به طوطی تان استفاده کنید، حتما توجه کنید که این جلسات آموزشی باید حداکثر دو بار در هر روز و هر بار حداکثر به مدت ۲۰ دقیقه باشند.
در نهایت، تلویزیون و رادیو هم می‌توانند برای آموزش صحبت کردن به طوطی شما خوب باشد، هر چند ممکن است طوطی همیشه کلماتی را که شما دوست دارید بارها و بارها به آنها گوش دهید، برای یاد گرفتن انتخاب نکند!
.
.
شاید دوست داشته باشین نگاهی هم به این نوشته‌ها بندازین
