شاید شما هم – مخصوصاً در این چند روز اخیر- خبرهای مربوط به بحران گرسنگی و کمبود غذا در کشور ونزوئلا را شنیده باشید. کشوری که مهمترین منبع درآمد آن نفت است. این منبع شوم…! (اگر فرصت کردید این مطلب مرتبط را هم بخوانید : شومی‌منابع) و شاید برای تان جالب باشد اگر بدانید حدود ۹۶ درصد از بودجه ونزوئلا وابسته به درآمدهای نفتی است!
مشاهده ی تصاویر مردمی‌که برای تامین مایحتاج خیلی اساسی و ابتدایی و روزانه ی خود – مانند روغن که ماده ای اساسی برای پخت غذاست (البته اگر غذایی گیر بیاید!) – از طریق مرز به کشور همسایه یعنی کلمبیا هجوم برده بودند؛ من رو واقعاً به فکر فرو برد و آزرده خاطر و نگران کرد.
اگر وضع به همین منوال پیش برود وچاره ای اساسی اندیشیده نشود، واقعاً زندگی برای مردم این کشور طاقت فرسا خواهد شد.
حالا بگذریم از بسیاری از نقاط دیگر جهان (و اکثراً هم بر روی قاره ی آفریقا قرار دارند) که با درد گرسنگی، آشنایی دیرین دارند.
به این فکر میکردم که این بحران میتواند برای هر کشور دیگری هم – مخصوصاً که بیش از هر چیز دیگری به درآمدهای نفتی وابسته باشد – پیش بیاید. از جمله کشور خودمان!
همین دیروز شنیدم که شکر کمیاب شده و خیلی از فروشگاه‌هایی که تا همین چند وقت پیش، به راحتی شکرهای بسته بندی را توی قفسه‌ها چیده بودند و می‌فروختند، الان یا اصلا شکر ندارند یا اگر هم داشته باشند به قیمتی گران تر و به صورت فله ای به فروش می‌رسانند.
شاید این مشکل کمبود شکر یا هر ماده ی اساسی خوراکی دیگری در یک زمان خاص، مشکلی کوتاه مدت باشد، اما به هر حال به نظر من نباید به راحتی از کنار این رویدادها گذشت و شاید بهتر باشد به آنها، به عنوان زنگ خطری برای آینده ی تغذیه ی همه ی ما آدمهای روی کره ی زمین گوش سپرد تا در آینده، شاهد به بار نشستن روند گرسنگی گسترده و لجام گسیخته ای در دنیا نباشیم!
شاید برایتان جالب باشد بدانید گرسنه به چه کسی گفته می‌شود؟
طبق یک تعریف جهانی، کسی گرسنه محسوب می‌شود که نتواند شب را با شکم سیر، سر بر بالین بگذارد.
و حال آنکه طبق تحقیقات اینطور برآورد شده که از هر ۸ نفر، یک نفر گرسنه است. و از جمعیت حدود هفت و نیم میلیاردی جهان، حدود ۸۴۲ میلیون نفر، غذای کافی برای داشتن یک زندگی فعال و سالم در اختیار ندارند.
گرسنگی مزمن در جهان، میتواند دلایل زیادی داشته باشد؛ از جمله فقر، عدم سرمایه گذاری در بخش کشاورزی، وضعیت آب و هوا و خشکسالی، جنگ و آوارگی، اقتصاد و بازارهای بی ثبات، و اتلاف مواد غذایی.
این اتلاف مواد غذایی، مخصوصاً، به نظر من موضوعی است که واقعاً باید به طور جدی به آن اندیشید و به فکر چاره بود.
آیا شما هرگز می‌دانستید که یک سوم از مواد غذایی که در جهان تولید می‌شود، هرگز مصرف نمی‌شوند!
در کشورهای در حال توسعه، مواد غذایی بسیاری به علت وجود سیستم‌های تولید نامناسب به هدر می‌روند. تکنیک‌های کشاورزی ناکارآمد، عدم ذخیره سازی محصولات پس از برداشت و مدیریت ناصحیح منابع، و ضعف در ارتباط با بازار برای عرضه ی محصولات، برخی از عواملی هستند که هر ساله سبب ضایعات و اتلاف و به هدر رفتن میزان قابل توجهی از محصولات غذایی در این کشورها می‌شوند.
از تاثیرات منفی این اتلاف‌ها و این گرسنگی‌ها نمی‌شود گذشت.
افرادی که دچار گرسنگی مزمن هستند، از بیماری‌هایی عود کننده ای مثل وبا و طاعون و …، از معلولیت‌های رشد، و از ضعف و بهره وری پایین و بسیاری ناراحتی‌های دیگر در زندگی رنج می‌برند. آنها اغلب ناچار می‌شوند از تمام منابع فیزیکی و مالی محدود خودشان استفاده کنند تا بتوانند قدری غذا بر سر سفره بیاورند. (منبع)
در این اینفوگرافیک، می‌توانیم ببینیم که چطور، نبود غذای سالم و تغذیه ی مناسب، میتواند بر هر مرحله از زندگی یک انسان، تاثیر منفی بگذارد و آدم‌ها را در سیکلی بیندازد که گرسنگی را از یک نسل به نسل دیگر منتقل کنند.
www.mercycorps.org@
نوزادان:تاخیر در رشد، مستعد ابتلا به بیماریهای مختلف
کودکان نوپا (تازه به راه افتاده): توقف یا کندی در رشد جسمی‌و ذهنی
کودکان: مشکل در یادگیری، عدم امکان حضور در مدرسه
بزرگسالان: بیماریهای مزمن، فقدان تحصیلات، محدودیت در کار و درآمد
خانواده: عدم دسترسی به غذا، دارو و هر چیز دیگری که برای سلامت زنان باردار و کودکان ضروری است.
حال که با اثرات زیانبار گرسنگی و کمبود غذا و برخی عوامل ایجاد کننده ی این معضل و شاید بحران، بیشتر آگاه شدیم، شاید بتوانیم با آگاهی و احساس مسئولیت بیشتر، سهم کمتری در پیش بردن دنیا به سوی گرسنگی، و کم شدن غذا برای موجودات سرزمین مان، این کره ی زیبای زمین! برداریم.
و … ای کاش اگر گرسنگی ای هم هست، از نوع همان گرسنگی باشد که آندره ژید برای ناتانائیل توصیفش کرد:
“زیباترین چیزی که برروی زمین شناخته ام، ای ناتانائیل …
همان گرسنگی من است،
که همیشه وفادار مانده، به تمام چیزهایی که درانتظار او بوده است…”
