شاید یکی از دلایلی که نویسنده‌ها، گاهی فقط برای خودشان می‌نویسند، این باشد که:

“گاهی، فقط این کاغذها هستند که به حرفهای ما گوش می‌دهند.”

(گوینده: ناشناس)

+۶

شاید دوست داشته باشین نگاهی هم به این نوشته‌ها بندازین

• برخیز و عزم جزم به کار صواب کن
• به آیندگان – برتولت برشت
• از پنجره‌ی نگاه جان راسکین
• جهان در صدای تو آبی است – شعری از اسماعیل خویی برای استاد شجریان
• ما چگونه از آدمها خطاب به خودشان، در خلوت خودمان، و پیش دیگران نام می‌بریم؟
• خیال خوبی‌ها درمان بدی‌ها نیست…
• “یادت باشد؛ شاید آری، شاید هم نه”
• “پیوسته متصل ساز، ایوار را به شبگیر، شبگیر را به ایوار”
• پل والری و خیام؛ و معرفی مقاله‌ای در بابِ دیدگاه‌های فلسفی همانندشان در مورد مرگ و نظام هستی
• مهمان‌هایی که به “مهمانسرای دو دنیا” دعوت شده‌اند