27 دیدگاه در “حرفهای دوست متممی‌عزیزی که از من بدش می‌آید”

1. شهرزاد نازنین
   عمق لطافت و مهربونی قلب تو و روشنایی ذهنت همیشه از نوشته‌هات مشخصه. خوشحالم که این ویژگیت روی دوست متممی‌هم تاثیر گذاشت. خوشحال شدم که دیدم در پیام دومش حال بهتری داشت.
   قالب وبلاگت هم تغییر خوشگلی کرده. من قبلی رو هم دوست داشتم چون پیام هر روز برگ جدیدی از کتاب زندگیه رو میداد، هر روز یک روز جدید برای یادگیری. اما بهر حال تغییر هست که حس در جریان بودن زندگی رو بهمون میده.
   یه چیزی که از خوندن پیام این دوست به ذهنم رسید این بود که وقتی میبینیم کسی در هر مرحله ای از ما جلوتره حالا امتیاز تو متمم یا هر چیز دیگه، چرا حس اولمون حسادت باشه؟ چرا مدل ذهنیمون رو به این سمت نبریم که چه خوب که با کسی که از من جلوتره آشنا شدم این آدم کلی ویژگی داره که برای بهتر شدن میشه ازش یاد گرفت.
   یه چیز دیگه هم قضیه اون موجودای فضایی، شهرزاد منم اصلا آدم دقیقی نیستم. حتی اصلا پاهاشونو ندیدم و فقط به شکل فضایی و تفاوت رنگشون دقت کردم. چه کار قشنگی بود که بدون دیدن حل تمرین بقیه باید اون تمرین رو حل میکردیم. وقتی کامنت بچه‌ها رو دیدم به خودم گفتم ای بابا، بازم که بی دقتی کردی. هر چند ما هم از جنبه دیگه ای به قضیه نگاه کرده بودیم که اشتباه نبود. فقط نکته ای که واضح تر بود و ظاهرا پیچیدگی کمتری داشت رو ندیدیم. اما بهرحال باعث شد که اون درس تو ذهن من ثبت بشه:
   وقتی فقط میخوای تفاوت‌ها رو ببینی درصد خطات بالا میره. بهتره اول خود مسئله رو جداگانه دقیق بررسی کنی و بعد بری دنبال مقایسه تفاوت‌ها. دوباره بهم ثابت و یادآوری شد که دقتم کمه باید بیشتر روش کار کنم، بهتر و دقیق تر مسائل رو ببینم و مهمتر از همه، همیشه این رو در نظر داشته باشم که ممکنه خیلی چیزها رو درست ندیده باشم پس همیشه یه درصد خطایی برای باورهام گوشه ذهنم در نظر داشته باشم.

   1. سارای دوست داشتنی.
      بعضی کامنتها (که کم هم نیستند و زیادند)، سرشار از انرژی‌های خوب و دوست داشتنی هستند و کامنتهای تو هم همیشه برای من یکی از همون کامنتها بوده و هست.
      ممنونم بابت همراهی ات و بخاطر لطفی که همیشه به من و به یک روز جدید داری.
      و ممنون بابت نظر قشنگی که برای تم قبلی دادی و خوشحالم که تم جدید رو هم دوست داری.

      در مورد ربات‌های فضایی هم خوشحالم که تو هم مثل من به قضیه نگاه کرده بودی. و ممنون از توضیحات خوبت.
      راستش، اولش که هنوز کامنتی مشابه من وجود نداشت، حس خوبی نداشتم و فکر میکردم خیلی اشتباه بوده فکرم، اما بعد که دیدم خیلی از دوستان خوب دیگه ام از جمله تو، سامان عزیزی و خیلی‌های دیگه هم بودند که که مثل من به قضیه نگاه کرده بودن و در موردش فکر کرده بودن، متوجه شدم که خیلی هم غیر عادی نبوده حرفم. 🙂
      البته محمدرضا – توی کامنتش در همون درس – حرف خیلی قشنگی زد، (اشاره کرد به نگاه مکانیکی برای حل اون مسئله) که برای من نکته و درس ظریفی در بر داشت و بسیار لذت بردم ازش.
      از اشاره ی او، یاد گرفتم که برای نگاه کردن یا حل کردن مسائل (حتی مسائل زندگیمون)، همونقدر که گاهی نگاه سیستمی‌لازم و مفید و چاره ساز هست، گاهی هم نگاه مکانیکی می‌تونه به کمک ما بیاد. 🙂

2. سلام شهرزاد عزیز
   موافقتم رو اعلام میکنم (:

   1. 🙂
      نسرین عزیز.
      همه حرفامو توی پست نوشتم و دیگه حرفی ندارم، جز اینکه بگم:
      ایندفعه رسما به یک روز جدید خوش اومدی. 🙂
      با بهترین آرزوها برای تو.

      پی نوشت:
      راستی، اسم یکی از بهترین دوستهای من نسرین هست.
      و اسم‌ نسرین، برای من همیشه یادآور یک دنیا لطافت و مهربونی هست.
      و خوشحالم که تو هم، نماینده ی شایسته ای برای این اسم قشنگ هستی. 🙂

      1. ممنونم شهرزاد جان.
         امیدوارم توام هر روز بیشتر و بیشتر به خواسته‌هات نزدیک بشی و میدونم همینطوره.
         از اینکه از اسمم و خودم تعریف کردی، ذوق کردم. ممنون ازت (:
         من دوستی به نام شهرزاد نداشتم، اما الان یکی از بهترین “شهرزاد”‌ها دوست منه.

3. مثل اینکه این قصه که سر دراز داشت بالاخره مثل فیلم هندی به خوبی و خوشی تموم شد.
   خداروشکر
   شهرزاد جان
   من و که دیگه می‌شناسی، آدم با صراحتی هستم و فکرکنم تو دیگه ارادت من رو نسبت به خودت بدونی
   آدم‌ها گاهی اوقات دچار زود قضاوت کردن می‌شوند (من نیز از این قاعده مستثنی نیستم، البته اگر آدم باشم)
   ممنون از حمایتت از برو بچه‌های متمم
   البته من از شاگرد اولمون کمتر از این هم توقع نداشتم. این رفتار تو و خوبی تو من رو اصلا متعجب نکرد، چون می‌شناسمت. ۳ سالی میشه دیگه که هم کلاسی هستیم.
   امیدوارم هر روز در یک روز جدید برایت تجربه‌های تلخ کم هزینه و تجربه‌های شیرین دلچسب و مانا داشته باشی

   1. “…بالاخره مثل فیلم هندی به خوبی و خوشی تموم شد.” :)))
      حمید جان.
      همیشه به من لطف داری.
      آره، و این شناخت نسبی در این چند سال همکلاسی بودن، خوشحال و دلگرمم میکنه.
      الان یادم افتاد، یه بار خیلی وقت پیشها توی روزنوشته‌ها، توی کامنتت یه چیزی نوشتی که وقتی خوندمش، واقعاًَ برام جالب و دوست داشتنی بود.
      حتما یادته. در مورد قدرتِ بینش، و ستاره‌های دریایی… 🙂
      من هم برای تو دوست خوب و باارزش متممی‌خودم، آرزو می‌کنم که به همه ی آرزوهای بلندپروازانه ات برسی.
      ممنونم که برام کامنت گذاشتی.

4. سلام
   شهرزادِ عزیز، دوست خوب متممی‌من
   ازت خوشم میآد و خیلی دوستت دارم*

   *خیلی وقت بود میخواستم این جمله رو بنویسم.

   تمِ جدید زیباست، تم قبلی قشنگ و زیبا بود، دوستش داشتم.

   1. علیرضای عزیز.
      خوشحالم که یکی از بهترین مخاطبهایِ این سایت، هم تم قبلی رو دوست داشت و هم این یکی رو. 🙂
      یک روز جدید، داشتن دوستانی مثل شما رو قدر میدونه.

5. ***به دلیل انتقال‌ِ‌هاست، این کامنت حذف گردیده بود که کپی آن (و پاسخ خودم) را در اینجا درج میکنم:***

   علی نوربخش:
   مرداد ۱۲, ۱۳۹۶ at 16:30

   سلام 🙂
   این قالب خیلی خوبه . من هر موقع اسم شما را می‌بینم یاد داستان هزار و یک شب می‌افتم:) “شهرزاد”
   یه سری عدد تو متن هست فکرکنم باگ باشه

   شهرزاد:
   مرداد ۱۳, ۱۳۹۶ at 11:50

   سلام علی عزیز.
   خوشحالم که این قالب رو دوست دارین.
   خودم هم کم کم دارم بیشتر بهش علاقمند میشم.:)
   هزار و یک شب… چه خوب. یاد چیزِ خیلی خوبی میفتین. 🙂
   اون باگ هم خدارو شکر برطرف شد.
   ممنون از همراهی تون.:)

6. ***به دلیل انتقال‌ِ‌هاست، این کامنت حذف گردیده بود که کپی آن (و پاسخ خودم) را در اینجا درج میکنم:***

   محمد صادق اسلمی:
   مرداد ۱۰, ۱۳۹۶ at ۱۴:۳۱

   سلام شهرزاد
   قالب جدیدت مبارک باشه.اگر چه میدونم خودت استادی ولی اگر کمکی خواستی میتونی رو من حساب کنی یه خرده سر در میارم:)

   …………………………………………………………………………………………….

   شهرزاد:
   مرداد ۱۰, ۱۳۹۶ at ۱۶:۳۰

   سلام. چشم. خیلی لطف داری محمد صادق جان.
   یک روز جدید، هیچوقت یادش نمیره که همیشه همراه خوبی براش هستی. 🙂

7. شهرزاد عزیز سلام

   من همیشه با خودم فکر میکنم که اگر برای قدیمی‌ترهای متمم،یه معلم هست به اسم محمدرضا، برای ما جدیدترها همه شما معلم هستید.نمی‌دونی چه حس خوبیه اینقدر معلم‌های خوبی داشته باشی که هر جمله شون برای تو درسی هست.
   امتیازهایی که از معلم‌هایم میگیرم خیلی شیرینه،یعنی که خب خیلی هم کامنت بی ربطی ننوشته ام و یعنی که کمابیش مفهوم درس را فهمیده ام.البته این باعث میشه برای کامنت‌های بعدی خیلی سختگیرتر شوم و شده که چندبار نوشتم و پاک کرده ام و رفته ام و بعد از دو روز فکر دوباره برگشته ام.اما می‌دانم که در کنار متمم،در کنار همه معلم‌های عزیزی که حالا گاه به گاه سری به وبلاگ‌هایشان میزنم تا بیشتر از یاد بگیرم، اول راهم و امیدوارم روزی با رضایت و شعف به مسیری که طی کردم نگاه کنم و برای ادامه راه ذوق و شوقی بیشتر از امروزم داشته باشم.

   راستی یه اعتراف کوچیک

   خیلی قبل ترها،یادم نیست اما احتمالا دو سال پیش، قبل از اینکه با متمم آشنا بشم،نتیجه یکی از جستجوهایم به این وبلاگ رسید.دوست داشتم همونطور که اسم یادم موند موضوع هم خاطرم می‌بود.بگذریم می‌خواستم اعتراف کنم که اون زمان، خاطرم هست با خودم گفتم چه تم بی روحی (البته موبایل من هم چندان بی تاثیر نبود و کما اینکه بعدها که نسخه پی سی رو دیدم خیلی دلنشین و زنده بود.)
   از مصائب یافتن تم دلخواه خبر دارم و معتقدم دلنشین بودن تم وبلاگ برای نویسنده،مهمتر از دلنشین بودن برای خواننده است 🙂 البته اگر داستان SEO رو بذاریم کنار :))

   1. سلام آمنه جان.
      خوشحالم که کامنتی از یک دوست جدید دیگه میخونم. 🙂
      اختیار داری، و خیلی لطف داری.
      امیدوارم حرفها و کامنتهام بتونه در بیشتر مواقع، نکته ی آموزنده و مفیدی برای دوستانم داشته باشه.
      درست میگی.
      متمم و محمدرضا رو که کنار بذاریم که بهترین و دوست داشتنی ترین معلم‌های ما هستند، بقیه دوستان هم هر کدوم به نوبه ی خودشون، میتونن یه معلم خوب برای هر کدوم از ما باشن.

      راستی. خیلی خوشحالم که میگی با وسواس و دقت لازم، در متمم کامنت میذاری.
      حالا که فکر می‌کنم، به یاد میارم که کامنتهای بسیار خوبی از “دختری به نام آمنه” 🙂 تا حالا در متمم خونده ام و میخونم.
      خوشحالم که قدر اینچنین اولِ راه بودن رو میدونی، و برات آرزوی رضایتبخش ترین و موفقیت آمیزترین ادامه‌ها در این مسیر رو دارم.

      در مورد اعتراف کوچیکت:
      جالب و دوست داشتنی بود برام که حتی قبل از متمم، اینجا رو پیدا کرده بودی.
      آره. روی موبایل اصلا خوب نبود. آخه اونموقع، هنوز بحث‌های Responsive بودن و اینجور چیزها، مثل الان خیلی مطرح نبود.
      خوشحالم که لااقل نسخه ی دسکتاپ سایت رو دوست داشتی. 🙂

      چقدر این جمله ات رو دوست داشتم و به نکته ی مهم و بسیار خوبی اشاره کردی:
      “معتقدم دلنشین بودن تم وبلاگ برای نویسنده،مهمتر از دلنشین بودن برای خواننده است”
      دقیقاً همینطوره و کاملاً باهات موافقم.
      چون به نظر من هم، این صاحب سایت و نویسنده ی وبلاگ هست که داره هر روز و هر ساعت توی سایت و وبلاگش زندگی میکنه و این واقعاً مهمه که بتونه حس خیلی خوبی به خونه ی خودش داشته باشه. 🙂

      ممنون که کامنت قشنگت رو برام نوشتی آمنه عزیز و امیدوارم توی متمم و همچنین زندگی، همیشه موفق باشی.:)

8. سلام شهرزاد عزیزم.
   واااای. عالی بود این پستت، مثل یک فیلمنامه جذاب شده. تا آخرش رو با حرص و ولع می‌خوندم. بهتر از این هم میشد بنویسیش دختر؟ 🙂
   ای آموزنده ترین آموزنده‌ها(صرفا جهت تحریک حسادت اون دوست خوبمون) منم دلم از این ایمیل‌ها می‌خواد، منم حسودیم شد بهت 🙁

   1. شیرین جان. سلام.
      ممنون.
      راستی، حالت چطوره؟
      شنیدم سرشکستگی و … (اشاره به آخرین پست وبلاگت)
      ولی خداروشکر الان حالت خوبه که اینجایی. 🙂
      امیدوارم کتاب خوندن دیگه مثل همیشه، برات همراه با لحظه‌های خوش و دلنشین باشه.:)

      1. مرسی شهرزاد جانم خوبِ خوبم. قالب جدید وبلاگت تمیزه و دوست داشتنی و گل گلی مثل خودت. حس می‌کنم خیلی بهت میاد 🙂

         1. شیرینِ نازنین. همیشه کامنت‌هات در نظرم، پر از انرژی خوب و دوست داشتنیه. 🙂
            خوشحالم که دوستش داری این تم جدید رو.
            راست می‌گی. نسبت به قبلی انگار خیلی تر و تمیزتره.
            گل گلی… :))
            بقیه ی جمله ات هم که نظر لطفته.
            ولی حرف تو و سینا، خیلی برام جالب و دوست داشتنی بود. اینکه حس می‌کنین بهم میاد. 😉 خیلی خوبه … 🙂

9. سلام
   جالب بود!
   چون من هم نسبت به شما گاهی اوقات حسودیم میشه! (به قول یکی از دوستان محمدرضا شعبانعلی در یکی از فایل‌های صوتی ایشان، این حس رو گفتم که این حس رو گفته باشم و بعدها دلش برام تنگ نشه بیاد ذهنم رو اشغال کنه) و البته بیشتر اوقات غبطه می‌خورم.
   حسودی به خاطر شاگرد اول بودن شما و غبطه بخاطر این همه مطالعه در متمم و حل تمرین. با خودم می‌گم خانم شهرزاد چطور وقت می‌کنن این همه مطالعه کنن و تمرین‌ها رو حل کنن!؟ واقعا چطور؟!
   راستی چطور برای این همه مطالعه برنامه ریزی می‌کنید؟ (این پست بهانه ای شد تا این سوالم رو از شما بپرسم) 🙂
   این رو هم بگم که من هم در گذشته مثل دوست متممی‌عزیزمان یه کم “حس بد آمدن” نسبت به شما داشته ام! (البته عذر خواهی میکنم. فقط یک حس گذرا بود. مدت‌هاست که اون حس رو ندارم)
   در مورد سایتتون هم نظرم تقریبا مثل این دوست متممی‌بود. () اولین بار که به سایت شما سر زدم، انتظار داشتم طراحی متفاوتی ببینم. چون انتظار‌ها از شاگرد اول‌ها همیشه بیشتر از متوسط بقیه افراد هست.
   پیشنهاد می‌کنم اگه امکان داره قالب سایتتون رو تغییر بدید. یه عالمه قالبهای زیبا هست. چون قالب سایتتون یه جوری هست که جذاب و جذب کننده نیست و مانع موندن در سایت میشه! البته شاید فقط من این حس رو دارم. احتمالا شاید بخاطر شکل دفتر بودن قالب سایتتون باشه. چون بعضی‌ها مثل من از دوران مدرسه خاطره خوش زیادی نداریم و این نا خودآگاه آزار دهنده هست. چون ظاهر جذاب جذب کننده هست و ظاهر کمتر زیبا دفع کننده هست هرچند محتوا خوب داشته باشه. ()
   شاید این تجربه ام برای شما جالب باشه که همبستگی مثبتی بین میزان بازدید من از سایت دوستان متممی‌که ظاهری زیبا دارند وجود دارد. و همچنین مدت زمان ماندن من در سایت ایشان.

   اکثر ما آدمها از افرادی که باهاشون در ارتباط هستیم، با برداشت‌های یکطرفه یک تصویری از او می‌سازیم که هیچ همخوانی با واقعیت ندارد. و با مشاهده اولین تضاد و تناقض تصویر ذهنی ما و واقعیت، تمام رویای ذهنی ما (یا بهتر بگم توهم)، از هم می‌پاشه. بدترین اتفاق در این زمان اینه که ما آدم‌ها نسبت به طرف مقابل حس بدی پیدا میکنیم که چرا مثل تصویر ذهنی ما نیست و طبق انتظار ما عمل نکرد!!!!!!! و از این نکته مهم غافل میشیم که این فقط تصویر و برداشتی بوده که ما بطور یکطرفه از طرف مقابل و رابطه مان با او ساخته بودیم.

   موفق باشید خانم شهرزاد

   1. سلام. ممنون از پیشنهادتون.

      اتفاقاً خودم هم توی فکرش هستم و چند مدته که دارم تم‌های مختلف رو برای وبلاگم بررسی، دانلود و تست می‌کنم. (و پیشنها شما در این کامنت، بهانه ی خوبی است برام که تصمیمم رو علنی کنم)
      اگر چه خودم این تم فعلی رو به خاطر علاقه ی خاصی که به دفترچه یادداشت‌ها دارم، خیلی دوست داشتم؛ اما به نظر خودم هم دیگه خسته کننده شده و دلم هم نمیخواد که مخاطبان خوبی که توی وبلاگم دارم، به خاطر دیدن این تم قدیمی‌آزرده بشن.
      اما اینکه تا حالا موفق نشدم تم دلخواهم رو روی این وبلاگ پیاده سازی کنم چندین علت داره، از جمله:
      ۱- اکثر تم‌هایی که من می‌پسندم و واقعاً حس خوبی بهشون داشتم و به نظرم زیبا و لطیف بودند، متاسفانه پولی هستند. از ۷۰ دلار به بالا. پولش یه طرف و مشکل در نحوه ی پرداختش طرف دیگه.
      ۲- خیلی از تم‌های رایگان رو تا وقتی که روی دموی انگلیسی با عکسهای زیبا و جذاب پیش فرض شون، نگاه میکنی، بسیار زیبا و دوست داشتنی هستن؛ اما به محض اینکه اونها رو روی وبلاگ فارسی، با تصاویر موجود با پیش نمایش زنده، پیاده میکنی، ناگهان توی ذوق میزنن و کلاً جور دیگری به چشم میان و دیگه به اون دوست داشتنی و جذابی اولیه نیستن.
      ۳- خیلی از تم‌ها رو باید حسابی وقت گذاشت، روشون کار کرد. روی کدها، روی رنگها و … و این مدت نتونستم وقت لازم رو برای اینکارها اختصاص بدم.
      ۴- بعضی تم‌ها رو هم که به نظرم زیبا بودند و انتخابشون کردم، متوجه شدم که چند سالی هست که دیگه آپدیت نمیشن.
      ۵- در انتخاب تم دلخواه، یه مقدار سخت گیرم و هر تم ای به دلم نمیشینه.
      و …
      این دلایل باعث شدن که تا این لحظه، تغییر تم وبلاگم به تاخیر بیفته.
      اما اتفاقا چند روزی هست که یک تم ساده و شاید قشنگی رو پیدا کردم که البته باز هم اونطور که باید، باب میلم نیست و هنوز خیلی کار داره که باید روش انجام بشه؛ اما شاید حالا فعلاً روی وبلاگم فعالش کنم تا ببینم چقدر میتونه انتظارات من و مخاطبان خوب وبلاگم رو برآورده کنه.

      شما هم موفق باشید.

      1. شهرزاد جان.
         بابت تم وبلاگ خواستم بگم اگر دوست داری از تم‌های آماده فارسی استفاده کنی سایت همیار خوبه. یک دسته بندی داره به نام وبلاگ‌های شخصی.
         https://hamyarwp.com/category/themes/personal/

         1. خیلی ممنونم علی جان، از راهنماییت.
            دیدم قبلاً اونها رو.
            به نظرم همه شون شبیه همدیگه هستن و انگار یه جورایی روح ندارن.

            خدا ازشون نگذره 🙂 بعضی از این تم‌ها که توی بعضی سایتهای خارجی دیدم،
            فوق العاده تم‌های زیبا و دوست داشتنی و لطیفی بودن، اما پولی! 🙁
            فکر کنم یکی از سخت ترین کارهای عالَم، پیدا کردن تم دلخواه برای وبلاگ شخصی آدم باشه.
            باور کن جند ماهه درگیرشم، اما به نتیجه ی دلخواه هنوز نرسیدم.
            خیلی تنظیمات رو هم که تا حدی رایگان هست، اگه بخوای پیشرفته تر روش کار کنی، از اون به بعدش میشه Premium.
            (خودت که حتماً در جریان هستی)
            الان هم که به یه تلاش مذبوحانه ای دست زدم واسه تنظیم و سفارشی کردن این تم ای که الان میبینی، که بیا و ببین… 😉
            باز هم اونها رو که گفتی چک میکنم.
            و خیلی ممنون از همراهی ات.
            در مورد همین تم هم، لطفاً اگه نظر خاص اصلاحی ای داری بهم بگو.

            ——————————————————————————-

            پی نوشت (بعد از چند روز…) :

            علی جان. میخواستم باز هم ازت تشکر کنم بخاطر کامنتت و اینکه، تم‌های همیار وردپرس رو بهم پیشنهاد دادی.
            بعد از تستِ چند تم مختلف خارجی، و اینکه متوجه شدم وقت و فرصت و حوصله ی لازم برای فارسی کردن و تنظیم و سفارشی کردنشون رو ندارم، 🙂 ترجیح دادم یکی از همین تم‌ها که فارسی و خیلی هم مرتب و خوب هستند رو استفاده کنم. الان احساس می‌کنم دارم بهش بیشتر علاقمند میشم. مخصوصا که‌هاستم رو هم عوض کردم و به طرزی راحت تر و دلنشین تر به کنترل پنل و فایلهام دسترسی دارم. 🙂
            بازم ممنون و موفق باشی.:)

10. شهرزاد جان.
    همین دیروز بود که من این کامنت رو در وبلاگ دوست عزیزمون خوندم.

    با خودم هم گفتم کاش حالا که جرأت کرده و اینا رو نوشته، تو هم می‌تونستی اونو بخونیش. (چون با وجود اینکه اسمت رو حذف کرده بود، بعید به نظر می‌رسید کسی از اهالی متمم باشی و همیشه در حال رفت و آمد به آنجا و مدام در حال خوندن کامنت‌ها و پیگیر بحث‌های اونجا باشی و نتونه از روی همون دو سه خط اول، دقیقاً متوجه بشی مخاطب این نوشته چه کسی هست.)

    خیلی خوشحال شدم که دیدم این همه جالب با این دوست‌مون برخورد کردی. تمام مدت لبخند روی لب‌هام بود.
    راستش دوست داشتنی بودی، دوست داشتنی‌تر هم شدی 🙂
    با این کارت باعث شدی اگه منم یه بار باهات مسأله‌ای پیدا کردم، بیام و خیلی صریح و رک و بی‌پرده به خودت بگم ؛)

    1. ممنون از لطفت طاهره جان.
       خوشحالم که خوندن این نوشته حس خوبی بهت داده.
       راستی …
       چرا اصلاً باید مساله ای پیدا کنیم…؟

       🙂
       ………………………….
       ***به دلیل انتقالِ‌هاست، این کامنت حذف گردیده بود که کپی آن را در اینجا درج میکنم:***

       طاهره خباری:
       مرداد ۱۱, ۱۳۹۶ at ۱۴:۴۰

       شهرزاد جونم قالب جدید مبارک 🙂

       البته من اون قالب دفترچه یادداشت رو با اون ستاره‌هاش خیلی دوست داشتم. اما این قالب رو هم دوست دارم چون بنفش هست و منم رنگ بنفش رو خیلی دوست دارم.

       پی‌نوشت: خدا نکنه که با هم مسأله‌ای پیدا کنیم. اینو گفتم که بهت بگم خیالم راحته که حتی اگه یه دفعه چیزی پیش اومد، راحت میام بهت می‌گم.

       پی‌نوشت۲: انگار این دفعه هم خیلی جدی حرف زدم 🙂

       1. خیلی ممنون طاهره جون.
          چه خوب که اون قالب دفترچه یادداشت رو دوست داشتی. خودم هم خیلی دوستش داشتم ولی راستش یه مدت بود که دیگه حس می‌کردم یه تنوع و تغییری در ظاهر سایت بعد از چند سال لازمه.
          خوشحالم که این یکی رو هم دوست داری.
          آره خوشبختانه از رنگ بنفش، که مورد علاقه ی خودم هم هست، بهره برده. اصلا همین طیف رنگ‌هاش، باعث شد انتخابش بکنم.:)
          هنوز البته خیلی کار داره (اگه بتونم براش وقت کافی بذارم)
          و به نظرم هنوز چشم نواز و مرتب نیست.
          در مورد پی نوشت هم، اون که آره…
          میدونی… وقتی اون جمله ت رو خوندم، بعدش یاد فرض خودانجام (که توی متمم باهاش آشنا شدیم) افتادم.
          در مورد پی نوشت ۲: نه، اون جدی حرف زدن، مال پشت تلفن بود… 😉 :))

          پی نوشت:
          تم قبلی (با رنگ بنفش) رو مجبور شدم با این تم فعلی عوض کنم، چون خیلی به هم ریخته بود، فارسی نبود، و تنظیم کردنش وقت و فرصت و حوصله ی بسیار زیادی می‌طلبید. 🙂

11. چه با حال شهرزاد…حالا که پته ریزونه منم اینو بگم که شاگرد اولا کلا حرص در آرن! …اینو حتی وقتی که خودم در مقوله‌هایی اول میشم هم حس میکنم! اما جولیا کامرون یه تعبیر خیلی زیبا در مورد حسادت داره که اگه پیداش کردم میذارم

    1. فکر کنم منظورتون این جمله است:
       حسد به ما می‌گوید: فقط برای یک نفر جا هست! حسد از خست جان می‌گیرد و مانع از آن می‌شود که چشم اندازهای نامحدودمان را ببینیم.”جولیا کامرون”

    2. ضمن تشکر از صادق عزیز، که به جمله ی جولیا کامرون اشاره کرد.

       میدونی نجمه عزیز.
       در کل، کمی‌حس خوبی نیست و غم انگیزه، وقتی بدونی: داری کاری رو انجام میدی که فکر میکنی درسته و راهی رو پیش میری که فکر میکنی بهترین راهه – بدون اینکه بخوای باعث آزار کسی بشی – اما گاهی حس کنی که داری توی جمعی زندگی میکنی که شاید عده ی معدودی از توی اون جمع با شکست‌های تو دل خوش، و از موفقیت‌های تو دل آزرده میشن.
       کسانی که مدام در پی این هستند که از تو نقطه ضعف ای بگیرن. کسانی که در حدی که از دستشون بر بیاد، تلاش میکنن تا تو دیگه در جایگاهی نباشی و …
       خوب آدم یه کم دلش میگیره، به خاطر این حس‌های غیر دوستانه ای که گاهی دریافت می‌کنه.

       اما… مهم نیست… 🙂