از جمله مفیدترین و دوست‌داشتنی‌ترین مطالبی که در هفته‌های اخیر خواندم، این سه مطلب بودند (از «متمم» و «بامتمم» – که نکاتشان را نقل به مضمون و یا با برداشت خودم نقل می‌کنم)
دلم می‌خواست اینجا به طریقی این سه را در کنار همدیگر برای خودم خیلی کوتاه مرور کنم.
شاید مرور این سه مطلب در کنار هم در اینجا، برای شما هم مفید باشد.
اولین مطلب این بود:
پارادوکس استاک دیل | دردسرهای خوشی‌بینی برای آینده‌ی نزدیک
دومین مطلب:
چگونه امیدوار باشیم؟ برای امیدواری تلاش کنید!
و سومین مطلب، این:
معنی امید چیست؟ | امیدواری یعنی چه و چگونه امیدار باشیم؟
پارادوکس استاک دیل، به نظرم فوق‌العاده است.
آشنایی با پارادوکس استاک دیل به ما کمک می‌کند تا خوش‌بین باشیم، به شرطی که افق‌های زمانی دورتری را در نظر داشته باشیم.
ما می‌توانیم از بحران‌ها و شرایط دشوار به سلامت، و حداقل با تنش و استرس و فرسودگی کمتری عبور کنیم اگر مدام این دو وجه پارادوکس استاک دیل را به خاطر داشته باشیم، آنها را به خودمان یادآوری کنیم و از یاد نبریم:
- اینکه در گام اول، این باور و ایمان و امیدواری را در خود حفظ کنیم که این مشکلات نیز مانند بسیاری از مشکلات گذشته‌ی دیگر، موقتی و گذرا هستند و در نهایت از آنها عبور خواهیم کرد و روزهای روشن‌تر و هیجان‌انگیزتری را تجربه خواهیم کرد.
- در گام دوم، با پذیرفتن واقعیت‌های تلخی که در حال حاضر با آنها مواجه‌ایم، بکوشیم تا نیروی فکری و ذهنی‌مان را به کار بگیریم، و با تقویت و به کارگیری مهارت‌هایی همچون تفکر واگرا، عزم استراتژیک و … به دنبال حل مسئله و پیدا کردن راه حل‌ها و اقدامات مناسب دیگری برای مواجهه با این شرایط و عبور از آنها باشیم.
حالا در مطلب دوم و سوم متوجه این نکته مهم می‌شویم که امیدواری چیزی نیست که در حسرتِ نداشتنش بسوزیم. کاملاً محصول فعالیت ذهن ماست و برای داشتنش، باید تلاش کنیم.
چگونه؟
۱. ضروری است که هدفی جذاب و برانگیزاننده، و شوق و اراده‌ای قوی برای رسیدن به آن هدف داشته باشیم.
Will-power
۲. ضروری است که برای عبور از موانع، و یافتن و حتی ساختن راهی که ما را به هدفمان برساند، مصمم باشیم.
Way-Power [چه اصطلاح زیبایی]
در پایان این مرور کوتاه، می‌خواهم نتیجه بگیرم:
هر وقت – به خصوص در این روزهای سخت – احساس ناامیدی کردیم، به اینکه در آینده رویدادهای مثبتی در زندگی‌مان به وقوع خواهد پیوست، خوش بین باشیم؛ شوق و اراده‌مان را حفظ کنیم، و برای پیدا کردن یا خلق مسیر یا مسیرهایی که ما را به هدفمان برساند بیشتر، آگاهانه‌تر و هوشمندانه‌تر تلاش کنیم.
شهرزاد عزیز سلام..امیدوارم خوب باشید..از طریق متمم با شما آشنا شدم..خواستم بابت همه نظرات ارزشمند و زیبات ازت تشکر کنم..نظرات شما همیشه برای من الهام بخش بوده
در مورد این مطلب هم کاملا موافقم..امیده که مارو زنده نگه میداره و هدفه که چراغ امید رو توی دل ما روشن میکنه.
سلام عطیه جان.
ممنونم از لطفت. خوشحالم که حرفام برات مفید و الهام‌بخش بوده.
همینطوره که میگی، “امیده که مارو زنده نگه میداره و هدفه که چراغ امید رو توی دل ما روشن میکنه”؛ و اگه بخوام من هم یه نکته دیگه بهش اضافه کنم دلم میخواد بگم: در خیلی موارد، «شوق و برنامه‌ریزی و تلاشه» که این چراغ رو توی دلمون روشن و فروزان نگه میداره.
کاملا موافقم