انتخابات درست و سازنده، نخستین داروی دردهای یک سرزمین است.
(حکیم ارد بزرگ)
برای آنان که آمدند
برای آنان که با من و تو، ما شدند
برای آنان که با ما همصدا شدند
برای آنان که چندین ساعت در صفهای طولانی ایستادند و خسته نشدند
برای آنان که توانستند حتی به یک نفر دیگر، کمک کنند تا برای همراه شدن، راحت تر تصمیم بگیرد
برای آنان که خود نمی‌خواستند رای بدهند، اما بالاخره تصمیم گرفتند و آمدند
برای آنان که وقتی اسم کاندیدای دلخواهمان را بر روی برگه ی تعرفه دیدند، با لبخندی دلنشین گفتند: خدا خیرتون بده
برای آنان که صبح اول وقت آمدند
برای آنان که ظهر و بعدازظهر آمدند
برای آنان که در واپسین دقایق، بالاخره تصمیم گرفتند بیایند و ساعت ۱۱ شب، با هدایت شدن به داخل شعبه‌ها، پشت درهای بسته رای دادند
برای آنان که گشتند تا شعبه ای خلوت تر پیدا کنند
برای آنان که به دیگران کمک کردند تا به شعبه‌های خلوت تر هدایت شوند
برای آنان که خواستند سهمی‌در این همراهی بزرگ داشته باشند
برای آنان که نخواستند تنها نظاره گری بی تفاوت باشند
برای آنان که نخواستند به عقب برگردند
برای آنان که خود را شایسته ی آینده ای شایسته تر دانستند
برای آنان که همچون قطره قطره‌ها به هم پیوستند، تا دریایی شوند که در خود نشان از موج‌هایی باشکوه دارد
برای آنان که در پاسخ به دردهای گذشته، راه قهر در پیش نگرفتند و برایش التیامی‌جُستند
برای آنان که روزنه ی امید را به دیوارهای یأس ترجیح دادند
برای آنان که در قبال خود، دیگران و جایی که در آن زندگی می‌کنند، احساس مسئولیت کردند
و برای آنان که ساعات یأس و دلهره و اضطراب را پشت سر گذاشتند، تا خبر مسرت بخشی را که در انتظارش بودند، بشنوند.
و شاید برای خیلی‌های دیگر که از قلم انداخته ام،
این حس و تجربه ی شیرینِ اثرگذار بودن، گوارای وجودشان.
برای تو که اینقدر زیبا نوشتی ……………
ممنون نفیسه جان 🙂