داشتم فکر می‌کردم برخی مفاهیم و معیارها می‌توانند در شرایطی خاص و متفاوت از همیشه، دستخوش تغییراتی بشوند.
و ما در آن شرایط خاص، ناگزیریم و حتی گاهی مسئولیم که بدون اصرار به حفظ مفاهیم معمول ای که تا پیش از این و همیشه به آنها عادت کرده بودیم، هر چند موقت با این تغییرات کنار بیاییم و آنها را بپذیریم و به آنها عمل کنیم.
مثلاً همین روزها با شیوع همین ویروس کرونای معروف، بسیاری از مفاهیم مربوط به دوست داشتن نسبت به همیشه تغییر کرده اند.
دوستت دارم، پس به دیدنت نمی‌آیم.
دوستت دارم، پس از تو دوری می‌کنم.
دوستت دارم، پس سعی می‌کنم فاصله حداقل یک متری را با تو رعایت کنم.
دوستت دارم، پس با تو دست نمی‌دهم.
دوستت دارم، پس دستانت را در دستهایم نمی‌گیرم.
دوستت دارم، پس تو را نمی‌بوسم.
دوستت دارم، پس تو را در آغوش نمی‌گیرم.
در کنار همه ی این تغییرات، اما گویی یک چیز مانده که در این شرایط و در این روزهای سخت، نه تنها مفهوم خود را در رابطه با دوست داشتن از دست نداده که حتی شاید بیش از همیشه معنا پیدا کرده است:
لطفاً مراقب خودت باش.
سلام شهرزاد جان،
نوشته‌ات را که خواندم اولین مفهومی‌که به ذهنم رسید زیبایی بود. انگار دوست داشتن هم مثل زیبایی در هر دوره‌ای به شکل خاص خودش تعریف می‌شود.
گاهی با کم کردن فاصله و گاهی با زیاد کردن آن…
سلام عادله جان.
همینطوره.
ممنون که نظرت رو باهام در میون گذاشتی.