صبح، وقتی تبلت ام رو یه چکِ کوچولو می‌کردم، متوجه ی یه کامنت و سه تا لایک روی یکی از پست‌های گذشته ی اینستاگرام “یک روز جدید” ام شدم.
روی پستی که قطعه ای از Lyrics زیباترین و مشهورترین ترانه ی جورج مایکل، یعنی Careless Whispers رو مدتها پیش گذاشته بودم. (اینجا)
گذشته‌ها، آهنگ تیتراژ کارتون دوست داشتنی “آن شرلی” هم بود.
آهنگی که واقعاً عاشقشم.
تعجب کردم که چی شده یک دفعه آخر شب، سه نفر همزمان این پست رو لایک کردن و تعجب آورتر از اون، فردی که زیرش نوشته بود: “روحش شاد”
با خودم گفتم: “مسخره…! یعنی چی روحش شاد. حتما با یه خواننده ی فقید دیگه اشتباه گرفته.”
(که البته من همینجا و در پیشگاه خودم، از این دوست عزیز که این کامنت خوب و به موقع رو زیر این پست گذاشتند، معذرت میخوام) 🙂
بعد، توی راه، وقتی میومدم سر کار، دوباره برگشتم تلگرامم رو نگاه کردم و دیدم یکی از دوستام، وقتی خواب بودم، همین آهنگ Careless Whispers رو برام فرستاد بود و زیرش هم، فقط چند تا صورتک غمگین گذاشته بود.
یکدفعه به خودم گفتم غلط نکنم یه چیزی شده.
بدو بدو خودم رو رسوندم به کامپیوتر و اینترنت، و سرچ کردم و دیدم بله. درسته. جورج مایکل، دیشب – به دلیل نامعلومی– فوت کرده.
اون هم در سن ۵۳ سالگی.
خیلی زود بود…
اون هم در روز کریسمس اش.
(جورج مایکل، ترانه ی لطیف و زیبایی هم در همان سالها، برای کریسمس خونده بود. به نام: Last Christmas)
کاری ندارم که او چه جور آدمی‌بود و اصلاً هیچی در موردش نمیدونم و برام هم اهمیتی نداره.
چیزی که برام مهمه اینه که او هم مثل خیلی دیگه از آدمهای دیگری که خودشون یا اثرشون رو دوست دارم، یک “سهمی” در زندگی من داشت.
سهمی‌که شاید دقایقی که در طول این سالها، از دوران کودکی و نوجوونی که برادرم آهنگش رو خیلی وقتها توی خونه میذاشت و از شنیدنش لذت می‌بردم، تا بعدها که خودم خیلی وقتها بهش گوش میدادم و باز هم لذت می‌بردم، گواهی بدن.
دلم میخواست به بهونه ی رفتن یکی از خواننده‌هایی که با یکی از زیباترین آهنگ‌ها و ترانه‌های دوران، نه فقط برای من، بلکه برای خیلی‌ها، خاطره و لحظاتی لذتبخش ساخت، بگم که چقدر جای همه ی اون کسانی که سهمی– هر چند ناچیز – در لذت بردن ما از دقایق زندگی مون دارند، با نبودنشون خالی میشه.
چه خواننده باشه، چه آهنگساز، چه نویسنده، چه شاعر، چه ترانه سرا و ….
و چه مربوط به هر نقطه ای از این سیاره ی خاکی.
و نمیشه از اینکه دیگه در بین ما نیست، غمگین نشد.
[su_note note_color=”#fcdced” radius=”7″]آهنگ زیبای Careless Whispers رو اینجا میذارم تا اگر دوست داشتید، بهش گوش بدید. شاید شما هم باهاش خاطره داشته باشید. متاسفانه مجبورم بدون کلامش رو اینجا بذارم، ولی لطفا اگر تا حالا این آهنگ فوق العاده رو نشنیده اید، پیشنهاد میکنم حتما از اینترنت پیداش کنید و با ترانه و صدای زیبای خود جورج مایکل بهش گوش بدید و امیدوارم شما هم از شنیدنش لذت ببرید (البته اگه مطابق سلیقه ی شما هم باشه.)[/su_note]
[su_audio url=”https://1newday.ir/wp-content/uploads/2016/12/saxophone-amp-guitarcareless-whisper.mp3″]
پی نوشت:
این پست اینستاگرام و همچنین کامنتهای زیرش که بعد از مدتها به این بهانه خوندمشون، باعث شد به یاد یکی از دوستان خیلی خوب مون، آقای “هومن رهبری” هم بیفتم که لطف کرده بودن و اون روز، زیر همین پست، برام کامنت گذاشته بودن.
امیدوارم همیشه شاد و سلامت و موفق باشند.
سلام شهرزاد عزیزم
متشکرم از انتشار این آهنگ از شنیدنش لذت بردم و حس خوبی داشتم.
سلام معصومه جان.
خیلی خوشحال شدم کامنت تو دوست عزیز متممی‌ام رو اینجا دیدم.
خیلی هم خوشحالم که این آهنگ رو دوست داشتی و از شنیدنش لذت بردی.
همیشه کامنتهای خوبت رو توی متمم می‌خونم و برات آرزوی بهترینها رو دارم و امیدوارم بازم بهم سر بزنی. 🙂
عنوان پست شما خیلی عالی بود. به همون قشنگی متنی که نوشیتن.
شهرزاد جون من مدتی میشه که نوشته‌های شما رو می‌خونم و کلی انرژی مثبت میگیرم.
همیشه شاد و سلامت باشید.
دوست خوب و نازنین.
چه کار خوبی کردی برام نوشتی. 🙂
خیلی خوشحالم که همیشه به یک روز جدید سر میزنی و نوشته‌ها رو میخونی و خیلی خوشحال تر بابت اینکه ازشون انرژی مثبت هم میگیری.
ممنون که گذاشتی بدونم. خودت هم با کامنت قشنگت کلی بهم انرژی دادی.
شما هم همیشه شاد و سلامت باشی و امیدوارم یک روز جدید همیشه برات گرمی‌بخش و انرژی بخش باشه. 🙂
خیلی لطف داری شهرزادجان …چه خوب که به یاد من هم افتادی … من همیشه پیگیر شما و نوشته‌هات هستم
آقا هومن عزیز و دوست داشتنی.
نمیتونید تصور کنید که چقدر با دیدن اسم تون، توی قسمت دیدگاه‌های وبلاگم خوشحال شدم و البته سورپرایز 🙂
اصلاً فکرش رو هم نمیکردم که شما اینجا بهم سر بزنید. و این، برای من بسیار باعث خوشحالی و افتخاره.
اون پی نوشت رو هم برای این نوشتم که خوندن کامنت شما، یکدفعه تمام حضور قشنگ و مهربونی که همیشه از شما در اینستاگرام و از سمینار محمدرضا، در خاطرم هست رو بعد از مدتها دوباره به این بهانه به روشنی به یادم آورد و دلم میخواست این حس قدردانی و دلچسبی رو که داشتم، به این بهانه و در این پست و در قالب کلمات، برای خودم ثبت کرده باشم و راستش اصلا احتمال نمی‌دادم که خودتون هم بخونیدش.
موقع نوشتنش هم دودل بودم، بنویسم… یا ننویسم … اما بالاخره دل رو زدم به دریا و نوشتمش. و چه خوب شد که نوشتمش.
دیروز محمدرضا توی یکی از کامنتهاش به یکی از دوستانمون، حرف قشنگی زد و گفت: “هر چه اتفاق می‌افته «طبیعی» است…[حتی] اگر کره‌ی زمین در اثر یک بمب بزرگ منفجر بشه و همه با هم نابود بشیم.”
پس به رفتن جرج مایکل، به عنوان یک امر طبیعی نگاه میکنم که اگرچه غم انگیز بود اما در جریان طبیعی خودش، باعث یک اتفاق خوب و خوشحال کننده ای مثل کامنت هومن رهبری عزیز در پای این پست شد. 🙂
بازم ممنونم که بهم سر زدین و برام نوشتین و با آرزوی سلامتی و شادمانی پیوسته برای شما و خانواده ی دوست داشتنی تون.:)
شهرزاد همیشه فکر میکنم آدمهای خلاق و عحیب در دنیا مرگشان هم عجیب است. یک بار محمدرضا گفت دنیا، آدمهای پیشرو را خودش می‌کشه می‌بینیم که آدمهایی که هم چیز جدیدی به جهان اضافه کردند غروبشان هم خیلی متفاوت از آدمهای طبیعی است. یا در سن کم یا خودکشی یا به دارکشیدن و اعدام شدن. در کل هم زندگی متفاوتی را تجربه می‌کنند هم مرگ متفاوتی.
همینطوره علی جان.
محمدرضا چقدر زیبا گفت و خودت هم چقدر خوب گفتی: “آدمهایی که چیز جدیدی رو به جهان اضافه کردند.”
و اینکه: “اونها در کل هم زندگی متفاوتی رو تجربه می‌کنن و هم مرگ متفاوتی.”
53 سالگی خیلی زوود بود. اون هم در جشن کریسمسش. 🙁
آره. در اکثر اوقات، آدمهای خاص، مخصوصاً اونهایی که به طریقی قلب آدمها رو ورای مرزها و فرهنگ‌ها و زبان‌ها و ملیت‌ها، با آهنگی، ترانه ای، نوشته ای، کتابی، شعری و … تسخیر کردند، رفتنشون معمولاً خاص بوده و متفاوت از دیگران و غروبشون معمولاً زودهنگام، و البته بسیار غمناک.
کاش بقیه ی آدمهایی که برای ما خاص هستن و در حال حاضر، از نعمت بودنشون برخوردار هستیم، همیشه سلامت باشن و لطف کنن قبل از رفتنِ ما، ما رو ترک نکنن… 🙂
هر چند با این آهنگساز آشنایی نداشتم اما گوش کردن خود آهنگ تجدید خاطرات کودکی بود
سپاسگذارم
در عین ناراحتی از رفتن زودهنگام این خواننده ی هنرمند، خوشحالم که شنیدن این آهنگ در اینجا، موجب تجدید خاطرات کودکی تون شد دوست عزیز. 🙂
ممنون که برام نوشتید.