همه ی دنیا چشم به اعلام برنده ی اسکار فیلم خارجی زبان، دوخته بودند که نام اصغر فرهادی، برای فیلم «فروشنده» اعلام شد.
این خبر، بسیاری از مردم جهان، به خصوص ما ایرانی‌ها و فارسی زبان‌ها را بسیار خوشحال و سربلند کرد.
گرچه خود او، بخاطر داستان‌هایی که احتمالاً همه ی ما شنیده ایم و می‌دانیم، برای دریافت جایزه اش حضور نداشت، ولی به واسطه ی تصمیم هوشمندانه اش، دو نفر از مشهورترین و افتخار آمیزترین ایرانی‌های مقیم آمریکا، یعنی «انوشه انصاری» (کاوشگر، رئیس انجمن گردانندگان شرکت فناوری ارتباط از راه دور (TTI)) و «فیروز نادری» (مدیرکل اکتشافات منظومهٔ شمسی- ناسا) این جایزه را از سویِ او دریافت کردند.
و به نظر من، چه انتخاب زیبایی بود.
شاید اصغر فرهادی با این انتخاب، می‌خواست به دنیا یادآوری کند که این دو تن، نماینده ی بسیاری از همان مردمی‌هستند که گاه با تصمیم‌های غیرمنصفانه ای، زیر تیغِ قضاوت‌های نادرست قرار می‌گیرند و با آنها، آنگونه که شایسته شان نیست، رفتار می‌شود.
اصغر فرهادی، برای دومین بار (اولین بار برای فیلم «جدایی نادر از سیمین» بود) این جایزه را از آنِ خود کرد و با این جایزه، نه تنها قلب مردم سرزمین اش را شاد کرد، بلکه به همه ی ما یادآوری کرد که کار درست و خوب و ارزشمند، سرانجام پیروز خواهد شد و از میان خیلِ حسادت‌ها، نادیده گرفته شدن‌ها و نامهربانی‌ها، سربلند بیرون خواهد آمد.
اتفاق زیبای دیگری نیز که در مراسم اسکار ۲۰۱۷ رخ داد، چیزی نبود جز گرامیداشت یاد عباس کیارستمی.
همان هنرمند برجسته ی فیلمسازی که چندی پیش متاسفانه او را به راحتی! از دست دادیم و نخل طلایی جاودانگی به او تعلق یافت.
یاد و خاطره ی تمام کسانی که برای اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم کوشیدند، گرامی‌باد.
و سلامتی و موفقیت‌های بیشتر، از آنِ آنهایی باد که هنوز از نعمت بودنشان برخورداریم و به وجودشان می‌بالیم.
