پیش نوشت: فکرِ نوشتنِ نوشته ای با این عنوان، حداقل دو ماهی هست که توی ذهن منه که بالاخره یه کم مجال و تمرکز فکری پیدا کردم و تصمیم گرفتم که تصمیم بگیرم که بالاخره این تصمیم رو عملی کنم و بنویسمش. 🙂 نمیدونم چقدر موفق بشم! (میبینین نوشتن چقدر برام سخت شده؟) ————- راستش… ادامه مطلب از انجام دادنش میترسم؟ پس انجامش میدم.
شب شده بود. پشت یکی از چراغ قرمزها ماشینش خاموش کرد و دیگر استارت نخورد. هر کاری کرد دیگر روشن نشد. با چشمهای نگران، اول نگاهی به چراغ راهنما که هنوز قرمز بود انداخت که بر خلاف همیشه، دلش می‌خواست همینجور قرمز بماند، و بعد از توی آینه به ماشین‌های پشت سرش نگاه کرد که… ادامه مطلب باورنکردنی‌هایی که باورپذیر می‌شوند | از قصه‌های شهرزاد
تعدادشان زیاد بود. شاید ۲۰ یا حتی ۳۰ نفر. و همگی مَرد. برخی جوان و برخی مسن تر. لباس‌های یک شکلی تنشان بود. برخی با راه راه‌های سفید و زرد. و برخی دیگر راه راه‌های سفید و آبی. درست شبیه رنگ جدول‌ها. کنار هم، روی زانو و لب خیابان، نشسته بودند. و جز سکوت، حرفی… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد (۱۹): کاش رنگ کردنِ جدول‌ها تمامی‌نداشت
به کتابفروشی ای که آنجا را بهشت خود می‌داند، می‌رود. کتابی را که به قصد خریدش به کتابفروشی رفته بود با راهنماییِ فروشنده در میان کتابهایی که آرام و فروتنانه بر روی قفسه‌ها جای گرفته اند و گویی بیصدا او را می‌نگرند، می‌یابد. آن را از قفسه بر می‌دارد و در دست می‌گیرد تا برای… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد (۱۸): “زنی که عشق را می‌پذیرد…”
چهار قاضی در دادگاه حضور داشتند که یکی از آنها درجایگاه رییس دادگاه و سه تای دیگر در جایگاه هیئت منصفه نشسته بودند. متهم در جایگاه خود ایستاده بود و با نگاهی نگران و وحشت زده به دادستان چشم دوخته بود که با حالتی مصمم و با صدایی رسا، پی در پی جرم‌هایی که او مرتکب شده بود… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد (۱۷): همه چیز، از آن درس زیبای انشاء شروع شد
یکی بود، یکی نبود. غیر از خدا هیچکس نبود. شهر کوچکی در گوشه ای از دنیا بود که تنها ۱۰ نفر سکنه داشت. الته یک کدخدا هم داشت. آن شهر کوچک، شهر اعداد نام داشت و اسامی‌ده سکنه ی آن که همیشه در خوشی و آرامش و دوستی در کنار هم زندگی می‌کردند، عبارت بودند از:… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد(۱۵): ماموریت ویژه ای برای شِش
آورده اند که روزی به دست ناصرالدین شاه قاجار، شیء ای عجیب دادند. که در نظرش حتی عجیب تر از دوربین عکاسی اش آمد که چپ و راست با آن از زنان و مردان و کودکان قصرش عکس می‌انداخت. به او همی‌گفتند که نام این شیء عجیب که بایستی انگشت بر رویش بلغزانی تا تو… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد (۱۶): اگر تلگرام، قدیمها هم بود
پیش نوشت: این قصه را از داستان کوتاهی از کتاب ۴۸ قانون قدرت، که در یکی از پاراگراف‌های متمم ، با عنوان پاراگراف فارسی – گفتگوی دو سگ خوانده بودم، الهام گرفتم و نوشتم. ————————— قصه‌ی دو سگ جوجو و باربُس، دو سگ و دو دوست قدیمی‌بودند که دست روزگار، آنها را از هم جدا… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد (۱۴): قصه‌ی دو سگ
برای آخرین زنگ تفریح سال، میخوام صدایی از دوران کودکی خودم رو اینجا بذارم. یعنی مربوط میشه به اول دبستان. وقتی که تازه سواد خواندن و نوشتن یاد گرفته بودم و از اینکه دیگه خودم میتونم کتاب داستان‌هام رو – که تا قبل از اون، مادر عزیزم همیشه برام میخوند – بخونم، هیجان زده بودم… ادامه مطلب صدایی از دوران کودکی من | روایت کتاب جنگل طلسم شده
نمیدونم برای شما هم از این دست قصه‌ها! که الان میخوام براتون تعریف کنم، پیش اومده یا نه. دیروز برای طی کردن مسیری، سوار یه تاکسی شدم. اون مسیر رو گاهی با تاکسی میرم و به همین خاطر، مبلغ دقیق کرایه ی اون مسیر رو میدونم. کرایه اش میشه، ۱۵۰۰ تومان. وقتی توی تاکسی نشستم،… ادامه مطلب قصه‌های شهرزاد (۱۳): کرایه تاکسی
