حواس جمع پدر با اشتیاق، مشغول تماشای برنامه ی دلخواهش در تلویزیون بود که پسر کوچکش – که در اطاق دیگر مشغول انجام کارهای مدرسه اش بود – وارد شد و پرسید: -پدر جان. سلسله جبال آلپ در کجا است؟ پدر – که حواسش به تلویزیون بود – بلافاصله جواب داد: -از مادرت بپرس، برای… ادامه مطلب زنگ تفریح – لطایف علمی‌– ۲

پیش نوشت: هفته ی پیش اشاره کردم که میخوام در زمانبندی انتشار این سلسله پست‌ها، به دلایلی که عرض کردم، خیلی تابعِ ترتیب مشخصی نباشم. (یعنی لزوماً این انتشار به صورت هفتگی نباشه) اما از اونجایی که متوجه ی تمایل چند تا از دوستان خوبم از انتشار هفتگی این پست‌ها شدم، تصمیم گرفتم این بار… ادامه مطلب دوست داشتنی ترین‌ها برای من، در هفته ای که گذشت (۶)

دوست خوبم سینا شهبازی، در کامنتی که برای من در پست استراتژی ای به نامِ ول کردن – ایده ای از ست گادین، گذاشت، در قسمتهایی از صحبتهاش، به نکته ای اشاره کرد. وقتی داشتم بهش جواب میدادم، حس کردم داره خیلی طولانی میشه و تصمیم گرفتم این قسمت از جواب رو در پست جداگانه ای… ادامه مطلب متمم، گردهمایی، امروزی روشن و فرداهایی روشن تر

دکتر فیروز نادری در توییتر خود، وقتی از درگذشت مریم میرزاخانی خبر می‌داد، از خاموش شدن یک نور سخن گفت: [su_quote]A light was turned off today …. far too soon. Breaks my heart[/su_quote] و جه تعبیر زیبایی بود. به گمان من نیز، با مرگِ هر انسان تاثیرگذار، هر انسانی که دنیا را عمیق تر درک کرد… ادامه مطلب وقتی یک نور خاموش می‌شود

پیش نوشت (مهم): راستش تصمیم داشتم این هفته، برای سلسله پست‌های «دوست داشتنی ترین‌ها برای من، در هفته ای که گذشت» (البته با ذکر همین توضیحی که در پیش نوشت خدمتتون می‌گم) پستی رو منتشر نکنم. چون: اولاً – نوشتن اینجور پست‌ها، باور کنید خودش به اندازه ی حداقل ۵ پست مستقل، از من انرژی… ادامه مطلب دوست داشتنی ترین‌ها برای من، در هفته ای که گذشت (۵)

  نقاشی‌های زیبا و دوست داشتنی دوران کودکی محمدرضای عزیز – که او در پستی با عنوان “محمدرضا شعبانعلی – هفت ساله از تهران” منتشر کرده بود – آنقدر دیدنی و دلنشین بود که بارها و بارها برگشتم و به این نقاشی‌ها نگاه کردم و هر بار با دیدنشان لبخندی بر لبانم نشست. و اما… ادامه مطلب قطار توسعه و ایستگاهی به نام عصر محتوا – از نگاهِ محمدرضا شعبانعلی