همانطور که در شکل بالا می‌بینید امید و واقعیت با هم ترکیب می‌شوند تا ما به یک امید واقعی دست پیدا کنیم.

ناامیدی – درمانده

ولش کن. دیگه بیخیال.

دیگه روش کار نکن. حتی دیگه سعی هم نکن.

من از قبل هم می‌دونستم که هیچ کاری نمی‌تونم بکنم.

هیچ فایده ای نداره.چرا به خودم زحمت بدم؟

دیگه نمی‌خوام کوچکترین زمانی رو صرفش بکنم.

تمام وقتم رو برای تلاش روی این موضوع تلف کردم. بیهوده است.

اینها و جملاتی از این نوع، همه حرفهایی است که ممکن است از زبان یک فرد ناامید و درمانده بیرون بیاید.

چشم انداز چنین فردی، پر از شک و تردید است و واقعیت برای او ناشناخته، تحریف شده، مورد تکذیب و انکار یا رد شده است.

آدم‌های ناباور و بی اعتنا، منفی گو و آدم‌هایی که افسرده و غمزده یا آدم‌های مخفی کار در این قسمت قرار می‌گیرند.

امید دروغین – آرزومند

من به اینکه همه چیز خوب خواهد شد ایمان محکم و خلل ناپذیر دارم.

اصلا مهم نیست شرایط و وضعیت چگونه است، من مطمئنم که همه چیز همان طوری میشه که من میخوام.

من برای اینکه همه چیز در آخر به خوبی و خوشی تمام بشه، به دانستن هیچ چیز بیشتری نیاز ندارم.

اینها و جمله‌های مشابه آن، حرفهای یک انسان خوش خیال با امید دروغین است که در انتظار پاداش آسمانی است!

در اینجا، چشم انداز، امیدوار است اما واقعیت ناشناخته، تحریف شده، مورد تکذیب یا نادیده گرفته شده است.

این وضعیت معمولا به علت انفعال یا اقدام‌های بی اثری که به همراه دارد، در کنار اطلاعات اندک از واقعیت، وضعیت خطرناکی است و تبعات منفی و گاه غیرقابل جبران برای شخص به همراه خواهد داشت.

آدم‌های خیالباف و رویایی، آدم‌های بیش از حد خوشبین و سرخوش (Pollyanna)، آدم‌های احمق، آدم‌هایی که انتظارات غیر واقعی از زندگی دارند و همه چیز را به شوخی می‌گیرند ( به این آدمها در زبان انگلیسی اصطلاحا la-la land گفته می‌شود) همگی در این ناحیه قرار می‌گیرند.

 امیدی که از دست داده شده – تسلیم شده

هرچی بیشتر یاد می‌گیرم و می‌آموزم، نا امید بیشتری به سراغم میاد.

من نمی‌تونم بر این موانع غلبه کنم.

تلاش بیشتر بیهوده است.

من دیگه دلسرد شدم و علاقه ای به ادامه دادن ندارم.

زندگی بی ارزش تر از اونه که براش تلاش کنم.

من به شکست ام اعتراف می‌کنم و به سمت چالش بعدی ام حرکت می‌کنم، غمگین تر اما عاقلانه تر.

این جمله‌ها و مشابه آن، معمولا از زبان کسی شنیده می‌شود که امیدش را از دست داده و از تصمیم خود دست کشیده و تسلیم شده است.

در اینجا چشم انداز پر از شک و تردید است، اما واقعیت دقیق و درست است.

انسان‌های ترسو و بیش از حد مردد و شکاک در این قسمت قرار می‌گیرند.

 امید واقعی – متعهد

من به طور کامل، مشکلات و چالش‌هایی رو که باهاشون مواجه هستم می‌فهمم و درک می‌کنم و می‌دونم که می‌تونم در نهایت بر اونها چیره بشم.

من قوی و پر از انگیزه ام.

من به این موضوع کاملاً دلگرم هستم و علیرغم تمام مشکلات دشواری که می‌دونم سر راه من نشسته، هرگز تسلیم نخواهم شد.

من سختی‌های راه رو می‌شناسم و همه ی تلاشم رو می‌کنم و مسئولیت همه چیز رو به عهده می‌گیرم.

این جمله‌ها و جمله‌های از این دست، حرفهای آدمی‌است که امید واقعی دارد و در عین حال به امید خود متعهد است.

در اینجا چشم انداز امیدوار است و واقعیت نیز دقیق و درست است.

امید واقعی وقتی اتفاق می‌افتد که آرمان و آرزویی ارزشمند با واقعیتی هر چند سخت و دشوار ترکیب شده باشد و منجر به نتیجه ای شود که با سرسختی و شکیبایی حاصل شده است.

انسان‌های سخت کوش، شجاع، دلیر، باجرأت، آدمهایی که در برابر مشکلات ایستادگی می‌کنند، و انسان‌های الهام بخش، در این قسمت قرار می‌گیرند.

هر چقدر که در مورد وضعیت و واقعیت موجودمان بیشتر اطلاعات کسب می‌کنیم، چشم اندازمان را نیز بهبود بخشیم، این ما را دلگرم و تقویت خواهد کرد.

و برعکس …، ما وقتی دلسرد می‌شویم که هرچقدر از واقعیت و وضعیت موجودمان اطلاعات کسب می‌کنیم، به همان نسبت، چشم اندازمان به امید کمتری سوق پیدا کند.

 

ایمان، امید و اعتماد

ایمان، چیزی است که امید و اعتماد را با هم ترکیب و متحد می‌کند.

امید، ایمان به این موضوع است که همه چیز بهتر خواهد شد.

اعتماد، ایمان به این است که من می‌توانم به تو تکیه کنم.

هر دوی اینها، پیش بینی و تخمین و برآوردهای نگاه رو به جلو است و اغلب، بیشتر می‌تواند بر اساس شهود انسان باشد تا شواهد.

….در بخش پنجم این نوشته که قسمت پایانی آن نیز خواهد بود، در مورد اسکوپ یا دامنه ی امید و راه‌های امید با شما صحبت خواهم کرد…

منبع: emotionalcompetency