تماشا کردن تلویزیون، کلاً جزو علاقمندی‌های من نیست.
و فقط معمولاً شاید به عنوان یک بک گراند زندگی، با بعضی کانال‌ها و برنامه‌های‌شان آشنایی دارم.
اما یکی از معدود برنامه‌هایی که حتماً هر بار با دقت و علاقه پایش می‌نشستم و حتی برای نگاه کردنش میخکوب میشدم و از دیدنش بینهایت لذت می‌بردم، America’s Got Talent بود.
جدا از استعدادهای دیدنی و گاه شگفت‌انگیزی که این برنامه شانس دیدن و آشنا شدن با آنها را در آدمهایی که از آن برخوردار بودند و البته با تلاش خودشان، آن استعدادها و توانمندیها را در خودشان شکوفا کرده بودند، به ما میداد؛
مهم‌تر از آن، هیجان و به خصوص آن حس عجیب و خاص و قشنگ این برنامه بود که من را بسیار جذب می‌کرد و باعث میشد که آنهمه دوستش داشته باشم.
بارهاو بارها، در طول این برنامه از اجراهای شرکت کننده‌ها و همچنین از برخی واکنش‌ها و حرف‌های داورها به شدت تحت تاثیر قرار می‌گرفتم.
فضای این برنامه پر بود از انرژی مثبت، و پر از آدم‌های مهربان و باحال‌ای که برای بهتر کردن و قشنگ‌تر کردن دنیا، به دیگران انگیزه می‌دادند یا دیگران را تشویق می‌کردند.
این برنامه پر بود از آدم‌های شگفت‌انگیزی (بسیاری از شرکت کننده‌ها) که هنر و زیبایی می‌آفریدند، و آدمهایی (داورها و مجری) که تحت تاثیر این هنرها و زیبایی‌ها قرار می‌گرفتند و سپس این دو گروه خود، آدم‌های دیگری را (حاضرین و بیننده‌ها) را تحت‌تاثیر آنهمه هنر و زیبایی و حس‌های قشنگ و تشویق‌های گرم و زیبا و صادقانه ی خود قرار می‌دادند.
همین. دلم می‌خواست حسم از دیدن این برنامه را با شما در میان بگذارم.
و البته به این نکته هم اشاره کنم که‌در نظر من، سایمون کاول (یکی از داورها، و فکر کنم بنیانگذار این شوی تلویزیونی)، یکی از کاریزماتیک‌ترین (+) آدمهایی است که می‌شناسم.
و لبخندش را چقدر دوست دارم و از دیدنش سیر نمی‌شوم.
شاید بیشتر به این خاطر است که به طرز عجیبی من را به یاد چهره و لبخند و شخصیت کاریزماتیک دایی محمد عزیزم (که متاسفانه چندین سال است که دیگر در میان ما نیست) می‌اندازد.
برای همه‌ی آدم‌های شگفت‌انگیز و دوست‌داشتنی دنیا که حال آدم‌های دنیا را خوب می‌کنند، آرزوی سلامتی میکنم.
شهرزاد عزیز سلام
چقدر خوبه اول از همه آدم خودش حال دلش خوب باشه و بعدش بتونه حال دل بقیه را هم خوب کنه.
اینو بدون که خودت یکی از همون آدمهایی هستی که حال دل بقیه را خوب می‌کنن و این عالیه که میتونی هر روز «یک روز جدید» دیگه به مخاطبانت هدیه کنی.
همون‌‌طور که قول داده بودم چند آهنگ بی‌کلام را که به نظرم قشنگ بودن انتخاب کردم که میتونی از لینک زیر دریافت کنی.
این آهنگها تقدیم به تو و همه اونایی که حال دل عالم را خوب می‌کنن.
http://gg.gg/fazzy
با بهترین آرزوها واست و واسه همه همراهان نوشته‌های امیدبخشت
قوی و پرامید باشی
دوست خوبم.
چقدر با نوشته ات و آهنگهایی که برام گذاشتی (و بعدا سر فرصت بهشون گوش میکنم) حالم رو خوب کردی.
از نظر لطفت ممنونم. و خودت هم به شدت یکی از همون آدمها هستی و من خدا رو به خاطر داشتن دوستی مثل تو شکر میکنم.
لطفا همیشه باش و همیشه سلامت و خوب باش.
من هم سعی میکنم همیشه قوی و پرامید باشم. حتما…
Saman. دوست خوبم.
به ۴ آهنگی که برام گذاشته بودی، و به هر یک چندین بار گوش دادم و از شنیدنشون لذت بردم.
Helen Jane Long (به خصوص اون قسمت که اعضای ارکستر فکر کنم روی سیمهای ویولن ضربه میزدن، خیلی دوست داشتنی بود)
Saree (چه ریتم قشنگی داشت. از اون آهنگهایی بود که از همون بار اول که بهشون گوش میکنم سعی میکنم باهاشون زمزمه کنم و نت‌های بعدی شون رو تشخیص بدم. و معمولا هم تشخیصم درست میشه. خیلی چسبید)
Nathan Wu (بهترین توصیف ای که برای این اهنگ به ذهنم میرسه، باشکوه بودن هست. و به نظرم سبک آهنگهای یانی بود)
Henna (آواز زیبای عربی، لابلای ریتم این آهنگ، قشنگ بود)
Saman عزیز. میدونی چی برام بیش از هر چیز دیگه ای قشنگ بود و به زیبایی و شگفتی این آهنگها اضافه می‌کرد؟
اینکه میدونستم تو دوست خوبم، وقت گذاشته بودی و از میان آهنگهای دیگری، این ۴ آهنگ رو برای من انتخاب کرده بودی.
(لطفت بابت بقیه مراحل هم که وقت گذاشته بودی (اعم از اینکه ۴ تا آهنگ رو توی یه پوشه بریزی، پوشه رو فشرده کنی و توی فضای ابری برای دانلود قرار بدی) که جای خود داره)
این برام خیلی باارزشه.
باز هم ممنون، و ممنون که هستی.
سلامی‌دوباره
شهرزاد چقدر خوبه که موسیقی را به این قشنگی گوش و توصیف می‌کنی، همه نت‌ها خوشحالن که شنیده شدن.
سپاس از تعریف‌ها و محبتت؛ واضحه که کار خاصی نکردم و نگاه قدرشناسانه شماست که به کارم ارزش داده.
خیلی خوبه که قوی می‌مونی
منم ممنونم و تا بعد…
تا بعد… دوست من.