دلشاد بودن، یکی از راههای رسیدن به ذهن کامل نو
[su_quote]قطب مخالف بازی، کار نیست. افسردگی است.
بازی کردن:
تخلیه هیجان، انگیزه داشتن، شاد بودن و تعهد داشتن است،
گویی فرد از مقاصدش اطمینان یافته باشد.
~ برایان ساتون اسمیت[/su_quote]
در ادامه ی مواردی که در پست‌های گوسفندنگری به خواندن کتاب، و تمرینی از دنیل پینک برای بهتر دیدن، به آنها اشاره کردم؛
در کتاب ذهن کامل نو، دنیل پینک ما را متوجه نکته جالب دیگری نیز میکند و آن اینکه یکی از سه شیوه ی بازی – به عنوان یکی از توانمندیهای رسیدن به موفقیت حرفه ای و رضایت فردی – دلشاد بودن است.
(و دو شیوه ی دیگر آن هم، بازی‌های ویدئویی و شوخ طبعی است)
او حرف جالبی میزند. او می‌گوید:
“بازی، مثل پنج حس همشیره اش [طراحی – داستان – همنوایی – همدلی- معنا]، دیگر شکلی از سبکسری به حساب نمی‌آید و در مرکز توجه قرار گرفته است.
کم کم مشخص میشود که هومو لودنز Homo Ludens (انسان بازیگر) همان قدر در به انجام رساندن کار موثر است که هومو ساپینز Homo Sapiens (انسان خردمند).
دلشاد بودن، قدرت خود را در این که ما را مولدتر و کامیاب تر میکند، نشان میدهد.
و خنده ی بلاشرط، شکلی از دلشاد بودن است.
او در ادامه ی این صحبتها، ما را با دکتر «مادان کاتاریا» – به قولِ او: مرشدِ هر هر خندیدن – و بنیانگذار جنبشِ یوگای خنده، که باشگاههای خنده ی محل کار هم ابتکار اوست، آشنا میکند.
دکتر کاتاریا اعتقاد دارد که دلشادی با شادی متفاوت است.
چرا که شادی مشروط است و دلشادی نامشروط است.
دکتر کاتاریا می‌گوید:
“وقتی برای خندیدن وابسته به چیز دیگری هستید، خنده به شما تعلق ندارد.
این خنده مشروط است. اما در باشگاههای خنده، منبع خنده بیرون از بدن شما نیست، درون آن است.”
دنیل پینک در ادامه اشاره میکند:
“علم در اساس از ادعای کاتاریا در مورد فضیلت‌های خنده حمایت میکند.
خنده بیماری سل را درمان نمی‌کند، اما این فعالیت انسانی غیر عادی – یعنی برون فرستادن فوران ضربانی هوا و صدا از میان سوراخ دهان – بی تردید برای ما خوب است.
برای مثال، مطالعات دکتر لی بِرک، از مرکز ایمنی اعصاب در دانشکده ی پزشکی لوما لیندا، نشان میدهد که خنده میتواند هورمون‌های فشار روحی را کاهش دهد و سیستم ایمنی را تقویت کند.
به علاوه خنده مزایای هوازی دارد.
سیستم قلب و رگ را فعال میکند، ضربان قلب را افزایش میدهد، و خون بیشتری به اندام‌های درونی پمپ میکند.”
و جالب اینجاست که از قول یکی از محققین خنده به نام ویلیام فرای نیز نقل میکند:
“ده دقیقه طول میکشد که با پارو زدن روی دستگاه ورزش خانگی به همان ضربان قلبی برسید که خنده ی از ته دل ظرف یک دقیقه به وجود می‌آورد.”
شاید وقتی دنیل پینک، ما را متوجه ی این موضوع میکند که صرف خنده ای ساده میتواند به دلشادی منجر شود و دلشادی نیز به نوبه ی خود خلاقیت، بهره وری و همکاری بیشتری را به همراه می‌آورد؛
به این فکر بیفتیم که آیا واقعاً خنده و دلشادی در زندگی پر مشغله ی امروزیِ ما چه جایگاهی دارد؟
دنیل پینک، از ما می‌خواهد که یک باشگاه خنده پیدا کنیم.
آیا شما از این باشگاههای خنده در ایران، جایی سراغ دارید؟
راستی. چقدر با یوگای خنده آشنا هستید؟
من قبلاً در این پست:
کمی‌در این مورد تحقیق کرده ام.
شاید دوست داشته باشید آن را بخوانید و با دکتر کاتاریا و یوگای خنده و همچنین برخی تمرینات یوگای خنده بیشتر آشنا شوید.
شاید هم اصلاً دوست داشته باشید برای دقایقی هم که شده، به کمک این تمرینات، بی دلیل، هر هر بخندید.
شهرزاد عزیز . سلام
از تفاوت دلشاد و شاد بودن که عبور کنیم . داشتم به این فکر میکردم که قضیه موفق بودن و شاد بودن ایا مثل قضیه ی مرغ و تخم مرغ هست یا نه!
شاد باشیم تا موفق بشویم یا موفق بشویم تا بتوانیم شاد زندگی کنیم!
این دو تا سلسله وار پشت هم هستند.
راستی یاد رامبد جوان هم افتادم. زمانی که مردم به هر دلیلی حالشون خوب نیست.. بهشون انرژی میده و میگه بخندید و دست و جیغ و هورا و ما خیلی باحالیم!
واقعا بنظرم موثره!
و اینکه برای شاد بودن دنبال بهونه ی خاص نباشیم.
یادمه محمد رضا میگفت من از لحظه لحظه زندگیم لذت میبرم..از نوای شجریان.. از فریاد‌های شاهین نجفی و چون در لحظه زندگی میکنم میتونم ساعت‌های زیادی رو کار کنم و نیازم به روزای تعطیل کم میشه . نقل به مضمون هست دیگه. شایدم فقط برداشت من از صحبت‌هاش!
خیلی درهم برهم نوشتم. به قول دوستان (( خلط مبحث )) شد . شادی و موفقیت و در لحظه زندگی کردن و …
ولی جان کلام اینکه من فکر میکنم شاد بودن یه انتخابه و فکر نکنم برای خندیدن بتونن بدی ای پیدا کنند.
سلام محمد عزیز.
ممنون بخاطر توضیحاتی که برام نوشتی.
به نظر من هم توی خنده و شادی، نه تنها نمیشه چیز بدی پیدا کرد بلکه خنداندن دیگران، به نظرم خیلی هم بهتر از گریاندن اونهاست.
برنامه‌های رامبد جوان رو نمی‌بینم، اما به نظرم همین که تلاش میکنه مردم رو شاد کنه، تلاشش قابل تحسین هست.