شکست یا موهبت؟
شکست و ناکامی، شاید موهبت باشد
بیشتر اوقات، شکست و ناکامی، لطف و موهبتی در لباس مبدل است.
این که شکست باعث می‌شود افراد از هدف موردنظرشان باز بمانند و نتوانند آن‌ها را به سرانجام برسانند، به این معنا نیست که موجب سرشکستگی و شرمساری و حتی تخریب کامل فرد است.
بیشتر اوقات، شکست فرصت‌های جدیدی را برای فرد ایجاد می‌کند و او را به سمت دانشی مفید و سودمند در خصوص حقایق زندگی سوق می‌دهد، آن هم از طریق روش آزمون و خطا.
شکست روش‌های غیر موثر و بی فایده را آشکار می‌سازد و درمانی برای افراد مغرور و خودپسند است.
«دکتر الکساندر گراهام بل» سال‌ها به تحقیق و پژوهش پرداخت تا ابزاری مکانیکی بسازد که به همسر کم شنوایش کمک کند تا بهتر بشنود. او در نخستین تلاشش ناموفق و ناکام شد اما ناامید نشد. تلاش‌ها و تحقیقات بعدی اش به اختراع تلفن انجامید.
اولین شکست و ناکامی‌عمده ی «توماس ادیسون» وقتی رقم خورد که آموزشگارش ادیسون بیچاره را به خانه فرستاد و با نوشتن نامه ای به والدینش، از آنان خواست که دیگر او را به مدرسه نفرستند. این رفتار آموزگار چنان «ادیسون» را شوکه کرد که تصمیم گرفت، برای اثبات خودش به تحصیل ادامه دهد و به درجات بالای تحصیلی برسد و او را قادر ساخت با به مخترعی بزرگ و جهانی تبدیل شود.
با تجزیه تحلیل شکست، در هر وضعیتی به این حقیقت عمیق پی خواهید برد که هر ناکامی‌و شکستی با خودش «بذری با مزیت برابر» همراه دارد.
این بدان معنا نیست که شکست با خودش میوه ای رسیده از مزیتی برابر همراه می‌آورد بلکه تنها بذر و دانه ای به همراه دارد که باید کشف و پی برده شود.
این دانه باید سبز شود، جوانه بزند و میوه بدهد، آن هم از طریق اقدامات و تخیل فرد و مشخص بودن هدفش.
شکست ممکن است نعمت و موهبت باشد یا بدبختی ای که به واکنش فرد نسبت به آن بستگی دارد. اگر فردی شکست و ناکامی‌را همچون دست تقدیر و سرنوشت یا اراده و نیرویی برتر در نظر بگیرد که به نوعی به وی علامت می‌دهد در مسیر دیگری حرکت کند، و اگر او به آن علامت توجه و طبق همان عمل کند، آ گاه این تجربه به طور حتم خوشایند می‌شود و سبب برکت و نعمت خواهد شد.
اما اگر او شکست و ناکامی‌را نشانه ی ضعف و سستی اش بداند و آن چنان در فکرش غرق شود که دچار عقده ی حقارت گردد، آن گاه شکست سبب بدبختی اش می‌شود.
هیچ کس در مقابل شکست، مصونیت کامل ندارد و هرکس در مقاطعی از زندگی اش با شکست و ناکامی‌مواجه می‌شود و طعم آن را می‌چشد اما در عین حال، هر فردی نیز از امتیاز و ابزاری برخوردار است که با کمک آن می‌تواند با روش دلخواهش به شکست و ناکامی‌واکنش نشان دهد. ماهیت این واکنش به خود فرد بستگی دارد و تحت کنترل خاص اوست.
وضعیتی که شخص بر آن کنترل ندارد، شاید به شکست منجر شود.
شکست ابزار سنجش دقیقی است که با کمک آن فرد می‌تواند نقاط ضعفش را تعیین کند.
از این رو شکست فرصتی را برای شخص فراهم می‌کند تا اشتباهاتش را جبران کند.
در این صورت شکست همواره نعمت و موهبت است.
ناپلئون هیل
