نیایش

آنگاه که تقدیر واقع نگردیده و از تدبیر نیز کاری ساخته نیست، خواستن اگر با تمام وجود با بسیج همه ی اندامها و نیروهای روح و با قدرتی که در «صمیمیت» هست تجلی کند، اگر همه ی هستیمان را یک «خواستن کنیم»، یک «خواهش مطلق» شویم و اگر با هجوم و حمله‌های صادقانه و سرشار از یقین و امید و ایمان بطلبیم – پاسخ خویش را خواهیم گرفت…

وقتی عشق فرمان می‌دهد، «محال» سر ِ تسلیم فرو می‌آورد…

خدایا: به من قدرت تحمیل عقیده «مخالف» ارزانی کن.

خدایا: مرا در ایمان «اطاعت مطلق» بخش، تا در جهان «عصیان مطلق» باشم.

خدایا: به روشنفکرانی که اقتصاد را اصل می‌دانند بیاموز که «اقتصاد» هدف نیست، و به مذهبی‌ها که «کمال» را هدف می‌دانند، بیاموز که اقتصاد هم «اصل» است.

خدایا: در برابر هر آنچه انسان ماندن را به تباهی می‌کشاند، مرا با «نداشتن» و «نخواستن» روئین تن کن.

خدایا: به هر که دوست می‌داری بیاموز که : «عشق از زندگی کردن بهتر است»، و به هر که دوست تر می‌داری، بچشان که : «دوست داشتن از عشق، برتر»!

خدایا: به جامعه ام بیاموز که تنها راه به سوی تو از زمین میگذرد، اما به من بیراهه ای میان بر را نشان بده.

خدایا: به من زیستی عطا کن که در لحظه ی مرگ، بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بیهودگیش سوگوار نباشم.

بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم، اما آنچنان که تو دوست داری.

خدایا: «چگونه زیستن» را تو به من بیاموز، «چگونه مردن» را خود خواهم آموخت…

بخشهایی از نیایش‌های دکتر علی شریعتی

+۳

شاید دوست داشته باشین نگاهی هم به این نوشته‌ها بندازین

• “یادت باشد؛ شاید آری، شاید هم نه”
• وقتی خودمان را دوست داشته باشیم
• غم خودش ما را پیدا می‌کند …
• کیمیاگری، با تبدیل جهان به کلمات
• سرگرمی‌های زیبای بهار
• صبر
• داستانی برای دوستی و عشق
• احترام نان
• باران بهاری
• هایکو، به لطافت پَر