یک نفر در آرامش شب، نی لبک می‌نوازد.
در یک شب سرد و سوزناک.
آواز نی لبک از دوردست، نرم نرمک چون خوابی شیرین به سویت می‌آید.
زیبا و باور نکردنی است.
خدای من!
مگر یک شاخه نی که از نیزار بریده اند چقدر می‌تواند زیبایی ببخشد؟
زندگی مانند یک نی لبک است:
پوچ و میان تهی، اما در عین حال، سرشار از آوازهای پنهان.
بستگی به این دارد که چطور در آن می‌دمی.
زندگی به همان چیزی تبدیل می‌شود که تو از آن می‌سازی.
زاییده خلاقیت فردی توست.
کدام آهنگ را می‌خواهی بنوازی؟
انتخاب با توست.
این انتخاب شخصی توست.
همین حق انتخاب است که انسان را باشکوه می‌کند.
تو کاملاً آزادی که نغمه‌های آسمانی ساز کنی و یا نغمه‌های جهنمی.
هر کسی می‌تواند با نی لبکش، آهنگی آسمانی بنوازد.
فقط باید کمی‌تمرین کنی. باید کمی‌انگشت‌هایت را ورزیده کنی.
اگر انگشتهایت عاشق باشند، آهنگت آسمانی می‌شود.
حالا بگذار با تمام قلبم، چیزی به تو بگویم:
نی لبکت را بردار و بیا!
وقت تنگ است و فرصت کوتاه.
پیش از آنکه پرده‌های نمایش زندگی ات بیفتند، باید آوازهایت را بخوانی.
باید آهنگ‌هایت را برقصی.
اوشو
این شعر زیبا را با این آهنگ گوش دادم و لذت بردم
http://s2.picofile.com/file/7606415050/05_Parvaneiye_Dar_Bad_2.mp3.html
چقدر خوب…
آره، خیلی باهاش هماهنگ بود.
آهنگ بسیار زیبایی بود.
خیلی ممنونم که به اشتراک گذاشتید.