پیش نوشت:
راستش یک متن بسیار زیبا و الهام بخش با عنوان کفش آهنین، جایی توی یکی از دفترچه‌هام برای خودم نوشته بودم که خیلی دوست داشتم اینجا برای شما هم بنویسمش، ولی متاسفانه فعلا هر چی میگردم پیداش نمیکنم یا شاید هم توی دفترچه ای نوشتم که همراهم نیست.
—————————
(توضیح تکمیلی (۳ آبان): خوشبختانه پیداش کردم و پایین همین نوشته میذارمش)
—————————————–
از اونجایی که – با اینکه موضوعات بسیاری برای نوشتن که در ذهن دارم – متاسفانه دوباره خیلی وقت شد که فرصت، موقعیت و تمرکز کافی برای بروز کردن یک روز جدید رو پیدا نکردم، تصمیم گرفتم فعلا این شعر زیبای John Bunyan از کتاب The Pilgrim’s Progress که همان مفهوم کفش آهنین (“کنایه از آماده شدن برای سفری طولانی و سخت”) رو تداعی میکنه و این هم زیبا، دوست داشتنی و الهام بخشه رو اینجا بنویسم. (و با اجازه ی جان بانیان، کمی‌با لحن خودم ترجمه اش کنم)
هر وقت اون متن رو هم پیدا کردم میام و در ادامه این شعر مینویسم.
This hill, though high, I covet to ascend
The difficulty will not me offend
For I perceive the way to life lies here
Come, pluck up, heart; let’s neither faint nor fear
Better, though difficult, the right way to go Than wrong, though easy, where the end is woe
این تپه اگرچه بلنده، اما من مشتاقم که ازش بالا برم.
سختیِ راهش من رو نمی‌ترسونه.
خُب مگه زندگی همین نیست؟
بیا قلب من، بلند شو، بیا نه سستی به خودمون راه بدیم، و نه بترسیم.
راه درست، هر چند ناهموار، و پیمودنش سخت؛ بهتر از قدم برداشتن در راه آسون اما اشتباهیه که پایانش جز حسرت و تباهی چیزی نیست.
————————————————-
و این هم همون متن الهام بخشی که ازش حرف زدم: (متاسفانه نمیدونم نویسنده این متن کی هست)
——————————-
چرا کفش آهنین؟
کفش آهنین به دلیل ساخته شدن از آهن، سنگین است و باعث می‌شود سرعت کم شود. ممکن است پا را اذیت کند ولی مزایای خوبی هم دارد.
کفش آهنین پاره نمی‌شود و این نشان دهنده مقاوم بودن آن است.
اگر هر یک از ما یک مقدار بتوانیم سختی‌های سفر را تحمل کنیم به نتایج خوبی می‌رسیم. این تمثیل خوبی است برای اینکه در سفر می‌بایست صبر و تحمل داشته باشیم و تمام سختی‌های آن را با جان و دل پذیرا باشیم.
ما باید همیشه این را در نظر داشته باشیم که هر کاری، حتی کم ترین کارها هم سختی و مشکلات خودش را دارد.
اگر من می‌خواهم در نبرد زندگی ام پیروز شوم، لازمه آن تحمل کردن شرایط، صبر داشتن، کفش آهنین پوشیدن و اعتماد و ایمان کامل به آن راهی است که در آن قدم می‌گذارم.
اگر ما این شرایط را با جان و دل پذیرفتیم، مطمئنا موفق می‌شویم و به آسایش و آرامشی که مدنظرمان است می‌رسیم.
شعر زیبایی بود و ممنونم از به اشتراک‌گذاری.
همیشه ارتباط بین انفعال و ترس رو دوسویه و رفت و برگشتی می‌دونم. یه وقتایی که به گذشته نگاه می‌کنم میبینم انفعالم به خاطر ترس از دست دادن بود. گاهی هم انفعال و عمل سست موجب ترسم شده چون محکم توی مسیر قدم برنداشتم.
تپه‌های بلند و مسیر سخت و ناهموار انگار فقط برای این سر راهمون قرار می‌گیرن که یادمون باشه سهل و راحتِ همیشگی فقط توی رویای بادکنک‌هاست. باید قله‌ای رو فتح کرد تا بجای انصراف و سقوط و یکجانشینی، با غرور بدست آمده از سخت‌کوشی و کوله‌ای از تجربه به زنده بودن‌مان افتخار کنیم.