بهانه‌ای برای نوشتن

گلدان کوچک سبز من!

میز من

گاهی اوقات، وقتی وارد اتاقم میشم می‌بینم مادرم با یه خلاقیت جدید، سورپرایزم کرده!

این گلدون گیاه سبز کوچیک دوست داشتنی روی دیوار هم یکی از اونها هست.

اولش خیلی کوچولو بود. حالا کلی رشد کرده، برگهای جدید درآورده و ریشه زده.

خیلی دوستش دارم. 🙂

4 دیدگاه در “گلدان کوچک سبز من!

  1. سلام شهرزاد عزیزم
    ای آموزنده ترین آموزنده‌ها اومدم که اینجا هم ازت بیاموزم 🙂
    راستی منم مثل آقای اسلمی‌عزیز اون لبخند گوشه مانیتور رو دوست دارم. سوپرایز مادر گرامیتون هم که حرف نداره.
    همیشه سبز باشی و سرزنده
    به اینکه منو بشناسی امیدوارم 🙂

    1. به به، شیرین عزیز خودمون.
      معلوم است که تو را می‌شناسییم، ای شیرین ترین شیرین‌ها 😉
      سلام. خیلی خوش اومدی شیرین جان و خیلی خوشحال شدم کامنتت رو دیدم. 🙂
      خوشحالم که تو هم اون لبخند گوشه مانیتور رو دوست داشتی. پیشکش… 🙂
      خیلی هم ممنونم از لطفت.
      و اختیار داری. ما خودمان دانش آموزی بیش نیستیم. 😉
      خوشحالم که یکی دیگه از بهترین دوستان متممی‌ام رو اینجا میبینم. و لطف کردی که بهم سر زدی و برام نوشتی و امیدوارم اینجا رو هم دوست داشته باشی دوست خوبم.
      در هر صورت، چه اینجا، چه توی روزنوشته‌ها و توی متمم خودمون، هر وقت ببینمت خوشحال میشم.
      تو هم همیشه شاد و خندون و سرزنده و سبز و اصلاً هر چی چیز خوبه، باشی. 🙂

  2. سلام شهرزاد
    از گلدون قشنگ و دوس داشتنی و بقیه وسایل قشنگی که اونجا هست اگه بگذریم چیزی که خیلی تو این عکس برام جالب بود اون استیکر لبخندی هست که به صحفه مانیتور چسبیده .داشتم با خودم فک میکردم که منم اگه یکی از اینا بچسبونم خیلی خوب میشه اخه همیشه جلو چشممه .حالا موندم کجای لپ تاپ بچسبونمش که درش بسته شه 🙂 فک کنم اگه بچسبونم مدت زمان لبخند زدنم در روز افزایش پیدا میکنه البته اگه مث بقیه چیزا انقد برام عادی نشه که اثرشو از دست بده.

    1. سلام. ممنون محمدصادق عزیز. خوشحالم که از اون استیکر لبخند کوچولوی دوست داشتنی خوشت اومده. شانسی تو عکس جا شد. 🙂 خودم هم خیلی ازش خوشم میاد. هروقت با کامپیوتر کار میکنم بهم نگاه میکنه و بهم لبخند میزنه. منم بهش لبخند میزنم.:) امیدوارم شما هم بتونی یه جای خوب روی لپتاپ پیدا کنی بچسبونیش. آره حیف ممکنه درش بسته نشه. روی آینه هم میتونی بچسبونیش اگه دوست داشتین..:)
      آره. قبول دارم. برای همه ی ما ممکنه پیش بیاد و عادی شدن، اصلا چیز خوبی نیست…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *