— الهام بخش, دل نوشته —

“دوست دارم زندگی رو…”

بهمن 4, 1396

قبلاً توی این پست، از آهنگ‌هایی حرف زده بودم که می‌توانند به جای ما حرف بزنند.

این آهنگ زیبا با خط به خطِ ترانه ی دوست داشتنی اش، از سیروان خسروی هم یکی از همون آهنگهاست برای من.

 

یه صبح دیگه یه صدایی توی گوشم میگه

ثانیه‌های تو داره میره

امروز و زندگی کن فردا دیگه دیره

نم نم بارون میزنه به کوچه و خیابون

یکی می‌خنده یکی غمگینه زندگی اینه

همه ی قشنگیش همینه

خورشید و نور و ابرای دور و

هرچی که تو زمین و آسمونه بهم انگیزه میده

رها کن دیروز و زندگی کن امروز و

هر روز یه زندگی دوباره ست یه شروع جدیده

دوست دارم زندگی رو

دوست دارم زندگی رو

خوب یا بد اگه آسون یا سخت

نا امید نمی‌شم چون

دوست دارم زندگی رو

دوست دارم زندگی رو

چشماتو وا کن یه نگاه به خودت تو دنیا کن

اگه یه هدف تو دلت باشه

میتونه کل دنیا تو دستای تو جا شه

جاده ی دنیا میسازه واست کابوس و رویا

یکی بیداره و یکی خوابه

راهتو مشخص کن این یه انتخابه

اگه ابرای سیاهو دیدی اگه از آینده ترسیدی

پاشو و پرواز کن، تو افق‌های پیش روت

نگو به سرنوشت می‌بازی

تو بخوای فردا رو میسازی

پس دستاتو ببر بالا و بگو:

دوست دارم زندگی رو

دوست دارم زندگی رو

خوب یا بد اگه آسون یا سخت

نا امید نمی‌شم چون

دوست دارم زندگی رو

دوست دارم زندگی رو

خوب یا بد اگه آسون یا سخت

نا امید نمی‌شم چون

دوست دارم زندگی رو

دوست دارم زندگی رو…

12 دیدگاه در ““دوست دارم زندگی رو…””

    1. خیلی ممنون محسن جان.
      قبلا نشنیده بودمش. الان دانلودش کردم.
      قشنگ بود. و ترانه اش قشنگ تر.
      چقدر قشنگ میگه:
      “هر روز واسه تو یه فرصته جدیده
      هر روزه خدا پر نوره امیده”

  4. شهرزاد جان دوست عزیزم
    خیلی ممنون از معرفی این آهنگ.
    همینطور دارم با گوش دادنش لبخند می‌زنم، مخصوصا که این روزها مشغول تحویل پروژه‌های دانشگاه هم هستم، و اینکه دوست داشتم زودتر تموم بشن و خیلی نمی‌تونستم بخندم، همش به زندگی غر می‌زدم! اما الان برای مدت زیادی شارژ روحی شدم، البته نه از موسیقی، به خاطر داشتن دوستی که هر قدمش به سمت پراکندن احساسات خوب، و قشنگ تر کردن دنیا پیش می‌ره.

    1. فرزانه عزیزم.
      خیلی از لطفت ممنونم و خیلی خوشحالم که توی دوران کسالت بار امتحانات و تحویل پروژه‌های دانشگاهی که همه ی ما به نوعی گذروندیمشون، تونستم غیرمستقیم باعث شارژ روحی دوست عزیزی مثل تو باشم.
      باز هم از نظر لطفت ممنونم و امیدوارم دنیات همیشه قشنگ و پر از حس‌های عالی باشه.
      ممنونم که برام نوشتی.

    1. سلام نجمه. خوبم. تو خوبی؟

      خیلی حس خوبی داره وقتی میگی: “سلام چطوری رفیق؟” 🙂
      حس میکنم موقعِ گفتنش، داری از این دستهای دوستانه ی گرم بهم میدی.
      از این دستها که از دور، به هم نزدیک میشن و محکم به هم میزنن. 🙂

      خیلی خوبه. اگه یه وقت همو دیدیم من هم به جمع همصداییِ تو و پسرت اضافه میشم و سه تایی با هم میخونیمش و با هم فریادش میزنیم. چطوره…؟ 🙂

    1. زهره جان. فکر کنم برای من دوختنش. 🙂
      این آهنگ، بعد از کلی اشک افشانی‌های دیروزم – که البته دلیلش “روندها” بودند نه الزاماً “رویدادها” – امروز صبح که یه دفعه توی ذهنم جرقه زد، خیلی کمکم کرد.
      خوشحالم که تو هم دوستش داشتی.:)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *