محمدرضای عزیز برامون نوشت: “از شما چه پنهان که مدتیه نوشتن در روزنوشته برام سخت‌تر شده […]” (+) به نظر من که پنهان نبود و کاملاً مشخصه. راستش، بعد از اینکه نوشته‌ی او رو خوندم، دوباره دل‌مشغولیهای قبلی‌ام در مورد وبلاگ خودم هم اومد سراغم. وقتی به وبلاگ خودم، در سطح دیگری، فکر می‌کردم، حس… ادامه مطلب وقتی وبلاگ‌مان به روز نمی‌شود
کتاب چگونه رنج بکشیم نوشته‌ی کریستوفر همیلتون (با ترجمه سما قرایی) – از مجموعه کتابهای مدرسه زندگی آلن دو باتن – یکی از کتابهایی بود که در چند ماه اخیر خواندم و باید بگویم که اگر چه کتابی کوچک بود، اما حرفهای بزرگ زیادی داشت و از خواندنش بسیار لذت بردم. موضوعی که در حین… ادامه مطلب چگونه رنج بکشیم | کتابی کوچک، پر از حرفهای بزرگ
تماشا کردن تلویزیون، کلاً جزو علاقمندی‌های من نیست. و فقط معمولاً شاید به عنوان یک بک گراند زندگی، با بعضی کانال‌ها و برنامه‌های‌شان آشنایی دارم. اما یکی از معدود برنامه‌هایی که حتماً هر بار با دقت و علاقه پایش می‌نشستم و حتی برای نگاه کردنش میخکوب میشدم و از دیدنش بینهایت لذت می‌بردم، America’s Got… ادامه مطلب برای کسانی که حال آدم‌های دنیا را خوب می‌کنند
توی چند روز اخیر چندین بار به یکی از پادکست‌های GGSC Podcast – که متمم در اینجا: یک پادکست برای زندگی بهتر، شادتر و بامعناتر ما رو باهاش آشنا کرد – گوش کردم. پادکست قدرت بیان عواطف عمیق. این پادکست و موضوعی که بهش می‌پرداخت رو دوست داشتم. سلیمان، خواننده و رهبر یک گروه موسیقی… ادامه مطلب رویاهای کابل و پسر افغان
برخی رویدادهای زندگی اگر چه ناخوشایند و خسته‌کننده و وقت‌گیر، اما خوب که دقت میکنی می‌بینی در دلِ خود، فرصت‌های نابی دارند که شاید تا پیش از آن، قدرت دیدن یا شهامتِ تجربه کردن‌شان را نداشتیم. یکی از این رویدادها به نظر من اسباب‌کشی است که شکل خیلی خفیف‌تر آن را به شکل خانه‌تکانی می‌شناسیم.… ادامه مطلب تصمیمی‌برای یادداشت برداری کاغذی کمتر
توی ذهن من، خداحافظی‌ها رنگ و روی مختلفی دارن. بعضی‌هاشون انگار تاریک‌ان و بعضی‌هاشون انگار روشن. توی چند ماه گذشته و یک سال اخیر، با دو نفر از نازنین‌ترین و نزدیک‌ترین‌های خانواده‌مون – و یک نفر هم نزدیک، اما کمی‌دورتر از نزدیک‌ترین – خداحافظیهای روشنی داشتیم. ازمون دور شدند – اما فقط به طور فیزیکی،… ادامه مطلب خداحافظیهای روشن
یکی دیگر از دیدگاه‌های دوستان در متمم که مرا تحت‌تاثیر قرار داد: دیدگاه آیدا گلنسایی بود در نوشته‌ی: چگونه خودتان را در شهرتان گم می‌کنید؟ از سطر اول تا آخرش، و به خصوص آخرین حرفش را بسیار دوست داشتم. (که به نظر من، نه فقط در شبکه‌های اجتماعی، که در بسیاری جاهای دیگر نیز مصداق دارد)… ادامه مطلب دیدگاههایی(در متمم)که مرا تحت‌تاثیر قرار می‌دهند:(۳) آیدا گلنسایی – “چگونه خودتان را در شهرتان گم می‌کنید؟”
لذتبخشه. لذتبخش. وقتی توی کتابی که داری میخونی، توی پیشگفتار مترجمش، جمله‌ای بسیار آشنا به چشمت می‌خوره، و تا داری فکر میکنی که این جمله رو دقیقاً کجا خونده بودی، توی پاورقی می‌بینی که مترجم، منبع و گوینده‌ی اون جمله رو، متممِ خودت معرفی کرده. و تازه با خودت هم میگی: عه چه جالب! پس… ادامه مطلب زیباییِ اشاره‌ها و ارجاع‌ها به متمم
بدون هیچ مقدمه‌ای: ده روزی هست که درگیر اسباب‌کشی – اعم از پیش‌لرزه‌هاش، خودش و همچنان پس‌لرزه‌هاش هستیم. (قبلش هم که درگیر پیدا کردن خانه‌ی دلخواه برای جابجایی) نمیدونم شما چه نوع تجربه‌ای از اسباب‌کشی داشتید یا دارید اما من می‌خوام اعتراف کنم که براستی سخت‌تر، گیج کننده‌تر و وقت‌گیرتر از اون چیزی هست که… ادامه مطلب گزارشی خیلی کوتاه، از روزهایی که نبودم
چند وقت پیش برای اولین بار کلمه‌ی تازه اختراع شده‌ی عجیبی در زبان فارسی به گوشم خورد: ماشین خوابی (+) کارتن خوابی را قبلاً شنیده بودم ولی این یکی، واقعا به نظرم جدید و جالب و خلاقانه بود! یادم افتاد مثلا به کلمه‌ی کیج که توسط آلمانی‌ها ابداع شده و میلان کوندرا در کتاب سبکی… ادامه مطلب طنز شرایط این روزها در تقویت زبان فارسی برای ابداع واژه‌های جدید
