امروز صبح، ناخودآگاه یاد این قطعه از شعر زیبای «قیصر امین پور» افتادم: “صبح بی‌تو، رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد” چرا که امروز، صبح ام را بدون متمم شروع کردم. بی متمم؛ صبح که هیچ، زندگی گویی چیزی کم دارد. اما خوشحالم که این خارج از دسترس بودن دیشب و امروز صبحِ متمم،… ادامه مطلب “صبح بی‌تو، رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد”

کامنتهایی (در متمم) که مرا تحت تاثیر قرار می‌دهند:(۲) کامنت آقای بهروز مطیع در پُست: روباه یا جوجه تیغی؟ سوالی که بیش از دو هزار سال قدمت دارد (قبل از هر چیز، دوست دارم دوباره تاکید کنم که این پست، همانند پست قبلی، تنها بر اساس سلیقه ی شخصی من، به نگارش درآمده است.) در یکی… ادامه مطلب کامنتهایی (در متمم) که مرا تحت تاثیر قرار می‌دهند:(۲) بهروز مطیع – پُست: روباه یا جوجه تیغی

قبلاً توی این پست، از آهنگ‌هایی حرف زده بودم که می‌توانند به جای ما حرف بزنند. این آهنگ زیبا با خط به خطِ ترانه ی دوست داشتنی اش، از سیروان خسروی هم یکی از همون آهنگهاست برای من.   یه صبح دیگه یه صدایی توی گوشم میگه ثانیه‌های تو داره میره امروز و زندگی کن فردا… ادامه مطلب “دوست دارم زندگی رو…”

به احتمال زیاد، تا به حال کلماتی مانند «عاشق پیشه»، «هنرپیشه» و کلماتی از این دست را زیاد شنیده اید. با مراجعه به فرهنگ معین، ملاحظه می‌کنیم که مفهومِ «پیشه» معادلِ «کار و حرفه، یا خوی و عادت» است. البته مقصود من از طرح این واژه در این پست، بیشتر حول مفهومِ «خوی و عادت»… ادامه مطلب در چهارسالگی متمم؛ فراتر از «متممی» بودن، به «متمم پیشه» بودن می‌اندیشم

تجربه‌ها، خوانده‌ها، دیده‌ها و شنیده‌های بسیاری در زندگی ام، مرا به این برداشت و درک شخصی رسانده اند که کلمات، بیش از آنچه تصور میکنیم قدرت دارند. شاید همه ی ما کم و بیش و هر یک به نوعی، قدرتِ کلمات را در زندگی مان تجربه کرده باشیم یا در نوشته‌ها یا جمله‌های مختلفی، به اشاره‌هایی که… ادامه مطلب کلمات، بیش از آنچه تصور میکنیم، قدرت دارند

از پنجره ی اتاقم به بیرون می‌نگرم. کوه‌هایی که آن دور دست، همیشه زیبا و استوار، سر برافراشته بودند را نمی‌بینم. گویی دستی قدرتمند – اما با زور – آنها را از آنجا برداشته و در جای دیگری نهاده است. یاد خبری می‌افتم که میگفت: هوای شهر برای چندمین روز، شاید هم برای چندمین هفته… ادامه مطلب دلم تنگ است…