انجام کار درست
در هر صورت، کار درست را انجام دهیم ….
“وجدان، صدای درونی است که ما را آگاه می‌کند از اینکه، کسی همواره به تو می‌نگرد”
H.L. Mencken
کسی هست که همیشه داره بهت نگاه میکنه و اون « وجدان تو » هست!
خالص ترین شکل اخلاق، وقتی است که تو کاری رو انجام میدی که بهش عشق میورزی و به نظرت درست میاد و نیاز آدم‌های اطرافت رو برآورده میکنه و احساس می‌کنی که نیاز به هیچ ستایش و تحسین و پاداشی نداری؛ و همه ی اینها بخاطر لذت مهربانی است که دریافت می‌کنی و این خود، پاداش توست.
رویای من، زندگی در یکچنین جامعه ای است. جایی که ما می‌توانیم به یکدیگر اعتماد کنیم، با انجام کارهای نیک، بدون هیچ کنترل و موازنه ای و بخاطر اینکه هر کس به همان احساسی که مهربانی اش به او خواهد بخشید، عشق می‌ورزد.
یک چیز جالبی را می‌دانستید؟
در جزیره فلورینا واقع در جزایر گالاپاگوس، یک اداره ی پست بصورت بشکه وجود داره که برای ارسال نامه، نیاز به تمبر نیست!
در سال ۱۷۹۳، گروهی از صیادان نهنگ، یک بشکه ی چوبی را در محلی از این جزیره قرار دادند و اسمش را گذاشتند: اداره پست!
دریانوردان نامه‌های خودشان را با آدرس مقصد درون اون بشکه می‌انداختند، به این امید که دریانوردان بعدی، هنگام مشاهده ی نامه‌های این بشکه، نامه‌هایی را که با مقصد آنها مطابقت داشت را برداشته و به مقصد مورد برسونند.
این سنت جالب ادامه پیدا کرده… به این صورت که مسافرها و گردشگرها، هنگام گذاشتن نامه یا کارت پستال خود در درون بشکه، نامه‌ها و کارتهای دیگر رو هم چک می‌کنند و اگر آدرس نامه ای با آدرس مقصد آنهامطابقت داشت آن را برداشته و در مراجعت به شهر یا کشور خودشون، نامه را به مقصدش می‌رسونند.
من عاشق این موضوع هستم، چون هیچ قانون و قاعده ای در اینجا وجود ندارد. اینجا فقط یک رمز نانوشته ای از نجابت و پاکی و خوبی وجود دارد…
اینجا نه هیچ تنبیهی برای مشارکت نکردن در این موضوع وجود دارد و نه هیچ پاداشی برای انجام آن.
چیز شگفت انگیزی که اینجا وجود دارد، فقط یک احساس عالی و فوق العاده از مشارکت کردن در چیزی است. پس چرا شما انجامش ندهید…؟
هیچ گردشگری دیگر به این صندوق پستی بشکه ای، بر نمیگردد.
هیچ کسی آن را چک نمی‌کند. اما صندوق پستی بیش از ۲۰۰ ساله که زنده مانده. دهه پس از دهه …
و تقریبا هر گردشگری که به اینجا می‌آید، یک نامه یا کارت درون این بشکه می‌اندازد و نامه یا کارت دیگری را برای رساندن به مقصد بر می‌دارد.
رمز موفقیت این صندوق پستی، این است که برای دادن حس خوب مشارکت به آدم‌ها جذاب است.
آدم‌ها دوست دارند در یک فرآیندی شرکت کنند و احساس کنند که جزئی از اون هستند.
چه رویای قشنگی است که این موضوع در تمام دنیا جاری شود.
یک روح اخلاق ذاتی انسانی در دنیا جاری باشد بدون اینکه نیاز باشد کسی ازش حرف بزند …
به طور کلی اخلاق، جزئی از سیستم اعتقادی شماست و موضوعاتی که برای شما و دیدی که نسبت به آنها دارید مهم هستند.
اصول اخلاقی، کد مشترکی است برای اطمینان از اینکه در حداکثر موارد منصفانه رفتار شده است.
بهترین تعریفی که من از اخلاق (Morality) و اصول اخلاقی (Ethics) شنیده ام این است که اخلاق، روشی است برای رفتار با کسانی که می‌شناسید و اصول اخلاقی، روشی است برای رفتار با کسانی که نمی‌شناسید.
بسیاری از ما ناچاریم تصمیم‌هایی اتخاذ کنیم که غیر مستقیم کسانی را که نمیشناسیم تحت تاثیر قرار می‌دهند.
کل کاری که یک سیاستمدار انجام می‌دهد این است که تمام آدمهایی را نیز که نمیشناسد در نظر بگیرد. این موضوع برای مدیرعامل یک شرکت بزرگ نیز صدق می‌کند.
اما حقیقت این است که تصمیم‌های هر کدام از ما، همه ی آدم‌های سرتاسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد (بعنوان مثال، غذایی که می‌خوریم یا لباسی که می‌پوشیم) و همینطور نسل‌های آینده را (از طریق نوع مصرف و تصمیم گیریهای زیست محیطی مان) و همچنین گونه‌های دیگر را …
اینکه بتوانیم خود را آموزش دهیم که در تصمیم گیریهایمان به آدمهایی هم که نمیشناسیم فکر کنیم، آنوقت کم کم همان طرز فکری که در داستان بشکه ی پستی جزیره فلورینا برای شما تعریف کردم، به زندگی روزمره مان نیز وارد خواهد شد.
لبخند زدن به غریبه ای. دادن پول به نیازمندی. انجام دادن عملی از روی مهربانی برای غریبه ای. انتظار تشکر نداشتن برای هر کار خوبی. و اینکه وقت مان را برای قضاوت کردن در مورد آدم‌ها چه شایسته ی مهربانی باشند و چه نباشند، هدر ندیم.
همین تمرین کارهای ساده میتوانند ماهیچه‌های اصول اخلاقی رو توانمند کنند و سبب انجام تصمیم گیریهای بزرگتر، در جاهایی که اصول اخلاقی میتوانند به راحتی نادیده گرفته شوند، بشوند.
منابع :
http://www.galapagos.org
http://www.galavengalapagos.com
http://en.wikipedia.org
سلام شهرزاد جان
ممنون از مطالب زیبایی که با ما سهیم میشید دوست من . امیدوارم روزی برسه که افراد جامعۀ ما ، بدون تظاهر و ریا ، اقدام به کمک و همدلی و همراهیِ هموطنانمون بکنن و به قول آقای پلخوابی ” یه وقتایی آدما باید به هم کمک کنن ولی یه جوری که کرامت انسانیِ افراد ، خدشه دار نشه ” . به امید اون روز زیبا و با بهترین آرزوها برای شما دوست عزیز و با احساس
ارادتمند – هومن کلبادی
سلام هومن عزیز.
من از شما ممنونم که به اینجا سر می‌زنین و مطالب رو می‌خونین.
بله دوست خوب … منم امیدوارم اون روز هر چه زودتر برسه و انسانها از نظر فکری، احساسی و عاطفی به تکامل برسن و در صلح و صفا و نیکی و آرامش در کنار هم زندگی کنن.
به امید اون روز …:)