“درسته … قبلاً بارها گفتهام که من با پومودورو میونهای ندارم.
یعنی کلاً با هر چیزی که به شکلی، حس مکانیکی و ربات شدن و ماشینی بودن رو بهم ببخشه.
اما نه… مثل اینکه گاهی واقعا لازمه که از بعضی از این ابزارها استفاده کنم!”
***
این سه سطر، گفتگویی درونی بین خودم با خودم بود که گفتم شما را هم در جریانش بگذارم. 🙂
حالا با این مقدمهی کوتاه، برویم سر اصل مطلب و سر اصل صحبتم که سعی میکنم با آن هم زیاد وقتتان را نگیرم.
مدتی هست که با توجه به نتیجهای که از گفتگوی درونی بالا گرفتم، اپلیکیشنی را روی موبایلم نصب کردم که هر وقت احساس نیاز پیدا میکنم به سراغش میروم.
اپلیکیشن Focus To-Do
اپلیکیشنی که بر پایهی تکنیک پومودورو بنا شده است.
و استفاده از آن بسیار راحت و دوستداشتنی است.
بعد… چند روز پیش با خودم فکر میکردم که ای کاش میشد از نسخه دسکتاپش هم استفاده کرد تا وقتی در حال کار با کامپیوتر و لپتاپ هستم برای مدیریت بهتر زمان، به یاریام بیاید.
در اینترنت جستجو کردم و خوشبختانه دیدم که نه تنها نرمافزار قابل دانلود برای ویندوز که Extension کروم (+) آن هم موجود است.
Focus To-Do: Pomodoro Timer & To Do List
این افزونه را بر روی مرورگر کرومام [کروم، مرورگر موردعلاقهام هست و بیشتر از هر مرورگری دیگری از آن استفاده میکنم] نصب کردم.
کمکی که این افزونه یا اپ به من میکند این است که در کنار برنامهها و اپهای دیگری که از آنها استفاده میکنم، تمرکز و کاراییام را برای انجام هر کار در هر زمان فوقالعاده بیشتر میکند و در کنار آن، ارزش زمان را نیز بیش از پیش، به من یادآوری میکند.
شما هم امتحانش کنید. شاید به درد شما هم بخورد.
***
از معرفی این اپ یا افزونه که بگذریم،
با کسی که برایم خیلی عزیز هست، بعد از مدتها صحبت میکردم.
جدا از حس فوقالعادهای که این گفت و گو به من بخشید،
او حرف زیبایی به من زد و مرا دعوت کرد تا بیشتر به آن فکر کنم.
نکتهای که به شکل عجیبی برایم رهاییبخش و رستگارکننده بود.
اجازه بدهید آن حرف را برای خودم نگاه دارم،
اما همان حرف، مرا علاوه بر تأمل بر روی خودش، در رابطه با چند نکتهی رهاییبخش دیگر نیز به تفکر واداشت،
یا مواردی را به من یادآوری کرد تا در رعایتشان مصممتر باشم.
به عنوان بیانیهای برای خودم، دوست داشتم برخی از آنها را – که برایم نکات جدیدتر و جدیتری در پی داشتند – در چند سطر خلاصه کنم و با شما هم در میان بگذارم:
۱- وقتی هدف ارزشمندی در زندگی دارم و میکوشم تا تمام توانام را برای حرکت در مسیری که به سوی آن هدف برمیدارم بسیج کنم و به کار بگیرم، نیاز دارم تا انضباط شخصی سختگیرانهتری را نسبت به قبل در زندگیام اعمال کنم.
۲- بایدها و نبایدهای زندگیام را روشنتر از قبل، برای خودم مشخص کنم و به آنها متعهد بمانم.
۳- اگر رفتار یا عادتی، نه تنها برای من سازنده نیست که مخرب هم هست آن را کنار بگذارم.
(هر چه از عواملی که در تمرکز و آرامش و کاراییمان اختلال ایجاد میکنند و انرژیمان را بیهوده به هدر میدهند فاصله بگیریم، رستگارتر میشویم.)
۴- سلسلهمراتب ارزشهایم را جدیتر بگیرم و بر اساسشان، نوع و میزان هر یک از فعالیتهایم در هر زمان را، تنظیم و مدیریت کنم.
۵- فراموش نکنم که از زمانی که متوجه شدم زبان کسی – به دلایلی که برایمان روشن نیست – معمولاً زبان زخم و نیش و کنایه و تخریب است، خودش و حرفهایش را به طور کلی و برای همیشه، نادیده و ناخوانده بگیرم و به چشم و گوش و وقت و فکر خود راه ندهم.
(اگر تا به حال با چنین معضلی مواجه شدهاید این نکته را حتماً امتحان کنید. براستی که آسایشِ دو گیتی را نصیبتان میکند.)
۶- تا جایی که امکان داشته باشد، از انجام کارهای همزمان بپرهیزم.
۷- تا حد امکان، ساعات روزم را به بازههای مختلفی تقسیم کنم و بدانم که در هر بازهی زمانی قرار است به کدام کار یا فعالیت – فقط به همان کار یا فعالیت – بپردازم و این عادت خوب را در خودم پرورش بدهم.
۸- زندگی را آسانتر بگیرم، فکرم را از موارد آزاردهنده خالی کنم و به دنبال راههای بیشتری باشم تا لذت و شادی و آرامش را به زندگیام دعوت کنم.
۹- قدر کسانی که دوستشان دارم و دوستم دارند را، بیشتر بدانم و بخاطر وجودشان شکرگزار باشم.
۱۰- از رفتارها و عادتهای سازندهی آدمهایی که در نظرم موفق، و برایم دوستداشتنی هستند برای بهبود زندگی خودم بیشتر ایده و الهام بگیرم.
سلام دوست خوبم
من اخیرا کرنومتری ارزون قیمت برای خودم خریدم و هر روز حدود ده پومودورو درس میخونم که البته نسبت به خودم عدد قابل قبولی است. هرچند که کرنومتر هم بهم تمرکز داد و هم به کارهام نظم داد اما دقیقا مصادف شد با زمانی که مطالعاتی در زمینه زمان داشتم. حتی اتفاقی فیلم Lusy دیدم و اون هم اظهار نظر جالبی در مورد زمان کرد.
عمده چیزهایی که خوندم همشون معتقد بودند زمان نوعی توهمه که ذهن انسان درست میکنه. ذهنی که برای بقا تکامل پیدا کرده و در واقع خودمان رو اسیر این گذشته و اینده بکنیم که ذهن ما به شدت بهش نیاز دارد.
هرچند هنوز خیلی چیزها رو نمیدونم و اینها رو به صورت دلنوشته نوشتم اما مطمئنم بعد از آن ازمون بزرگ که ناچارا درگیر کارهای تجارتی است دیگر از کرنومتر و زمان به این شکل که الان استفاده میکنم نخواهم کرد.
موفق باشی و سرزنده
سلام محمدعلی عزیز.
واقعا در مورد هر کاری، نظر شخصی من هم اینه که ببینیم برای شخصِ ما چه ابزاری جواب میده؟
کی و چگونه و کجا بهتر جواب میده؟
حس مون نسبت بهش چیه؟
و کی و کجا – نه همیشه – دوست داریم که ازش استفاده کنیم؟
و مواردی از این قبیل.
خوشبختانه در دوره و زمانی زندگی میکنیم که حق انتخاب کردن، یا حق انتخاب نکردنِ زیادی داریم.
ممنون که تجربه خوبت رو با ما هم در میون گذاشتی، و شما هم همیشه موفق و سرزنده باشی.
ممنون از مطلب خوبی که نوشتید.
در خصوص پومودورو، خیلی به دنبال اپلیکیشن موبایلی بودم و هستم که نسخه موبایل با نسخه دسکتاپ و وب همزمان(sync) بشود اما یافت نکردم.
حتی با پشتیبانی Focus to-do هم ارتباط گرفتم و گفتند این قابلیت فقط در نسخه پولی موجود هست.
اگر شما نرمافزار و اپلیکیشنی میشناسید که چنین قابلیتی دارد، معرفی بفرمایید.
دوست خوبم.
متاسفانه بیشتر این اپلیکیشنها و نرم افزارها از مدل فریمیوم استفاده میکنند.
از جمله همین اپ مورد بحث.
من چون در مورد این اپ، بیشتر مقصودم، نظم شخصی در همون لحظاتی است که بهش احساس نیاز پیدا میکنم، به sync شدنش در deviceهای مختلفم فکر نکردم.
بعد از خوندن کامنت شما، یه سرچی کردم.
و با اپ Pomotodo آشنا شدم.
میخواهید این اپ رو هم امتحان کنید؟
https://www.pomotodo.com/app/
https://www.pomotodo.com/#apps
به نظر میرسه بدون استفاده از نسخه پرمیوم، اجازه sync میده.
من دو مهارت بیرحمیو نه گفتن رو بسیار توصیه میکنم.
در زمینه توسعه مهارت و اهمیت گذاشتن بر روی ارزش وقت، بسیار وسواس و اگر لازم باشد بسیار بی رحم هستم.
تنها استثنا در این مورد، همسرم هستند.
همیشه دوستان کمیداشتم. اما دوستان واقعا صمیمی. ۴ تا دوست بسیار صمیمیبیشتر نداشتم. تا اینکه یکی از آنها دچار مواد مخدر شد. یک سال کمکش کردم تا ترک کند و کنار بگذارد. اما خودش اصرار داشت ادامه دهد. من هم با بیرحمیتمام او را از زندگیم حذف کردم. به خاطر این کارم پشیمون نیستم.
اما اولویت حذف از زندگی ما و اولویت کات کردن را افرادی دارند که افکار مسموم دارند. آنها ما را باور ندارند. به توانایی ما ایمان ندارند. کاش حداقل خنثی بودند. فرض کن همه در باتلاق گمراهی و نا امیدی هستیم. اما وقتی من بخواهم خودم را بالا بکشم و بروم بالا، چنین افرادی با تمام وجود من را سعی میکنند به زیر بکشند.
از منزوی بودن بدم میآید. اما اگر تنهایی را برای افزایش سرعت در توسعه فردی و کار بر روی کسب و کارم انتخاب کنم، به هیچ وجه دچار انزوا نشدهام.
چون انزوا بار معنایی مجبور بودن و منفی دارد. یعنی روزگار شرایطی را برای شما به وجود آورده که منزوی و افسرده شده اید. اما اگر تنهایی را آگاهانه برای توسعه خودمان انتخاب کنیم یعنی قدرت انتخاب داریم. قدرت این را داریم که هرچیز زائدی را که بر سر راه اهدافمان است دور بریزیم.
ما برای توسعه کشور عزیزمان در برابر تک تک دقایقی که بر روی خاک ایران نفس میکشیم مسئولیم.
با احترام.
یعقوب دلیجه