نمیدونم چی شد که یاد فایل صوتی «گفتگو با دهاتی» (از فایلهای رادیو مذاکره) افتادم، که چند سال پیش – در همون زمان ضبط و انتشارش توسط محمدرضا شعبانعلی بهش گوش داده بودم.
بعد یادم افتاد که این فایل صوتی، برای من یک معنای خاصی داشت.
ولی از شما چه پنهون، اصلاً یادم نبود چرا؟
و درست به خاطر نمی‌آوردم که موضوع این گفتگو چه چیزی بود که اونموقع من رو تا اون حد تحت تاثیر قرار داده بود!
برای همین تصمیم گرفتم یک بار دیگه بعد از این چند سال بهش گوش کنم.
و به خودم گفتم، ببینم الان هم که بهش گوش میکنم به اندازه همون موقع، برام جالب و تاثیرگذاره؟
دیشب قبل از خواب بهش گوش دادم و تا حدود دقیقه ۵۰ هنوز بخش زیادی از فایل به نظرم عادی بود.
اما از همون دقیقه‌ی ۵۰ به بعد، اون داستان عجیب – با روایت زیبا و دوست‌داشتنی آقای پلخوابی – شروع شد،
و وقتی این داستان به پایان رسید، تمام اون اشک‌هایی که توی چشمهام جمع شده بودن و قلبی که از غصه فشرده و از مهر پر شده بود، سوالم رو به خوبی دادن.
و تا پایان آهنگ زیبا و لطیف استاد محمد نوری (در انتهای این فایل)، دیگه نمی‌تونستم جلوی اشکهام رو بگیرم.
امروز، رفتم صفحه‌ی مربوط به این فایل رو از توی روزنوشته‌ها پیدا کردم:
رادیو مذاکره: گفتگو با دهاتی!
و رفتم کامنت خودم رو پیدا کردم ببینم اونموقع در موردش چی نوشته بودم.
و دیدم که حس الانم نسبت به این فایل، دقیقا مشابه همون حس ۶ سال پیشم بود.
چرا که خوبی‌هایی اینچنین، همیشه و همیشه آدم رو به شدت تحت تاثیر قرار میدن.
چقدر دلگرم‌کننده است که این دنیا، با وجود یک سری آدم‌های بد و نامهربونش، هنوز از نعمت آدم‌های به طرز عجیبی مهربان و خوب! مثل آقای پلخوابی بهره‌مند هست.
کاش میتونستیم باز هم – به واسطه محمدرضای عزیز – از ایشون و حرفهاشون بشنویم.
امیدوارم هر جا که هستند سلامت و شاد باشن و به تمام خواسته‌های قشنگی که توی اون فایل ازش حرف میزدن دست پیدا کرده باشن یا در آینده نزدیک دست پیدا کنن.
(دلم میخواست اینجا، یادی هم بکنم از «شادی» عزیز که یادمه اونموقع‌ها – همونطور که گفته میشد – در تدوین این فایلهای صوتی رادیو مذاکره به محمدرضا کمک میکرد. و امیدوارم هر جا که هست سلامت و شاد باشه)
***
بعضی تصاویر، آنقدر دوست داشتنی و جذابند که دلت میخواد بارها و بارها بهشون نگاه کنی و در هنگام دیدنشون با مهر لبخند بزنی.
این تصویر، یکی از همون تصویرهایی هست که برای من، صد چندان از تصویر سلبریتی‌ها و شاخ‌های اینستاگرامی‌که اینستاگرام بارها بدون تمایل خودت بهت نشون میده،
جذاب‌تر، زیباتر، دیدنی‌تر و دوست داشتنی‌تر هست.
