تماشا کردن تلویزیون، کلاً جزو علاقمندی‌های من نیست. و فقط معمولاً شاید به عنوان یک بک گراند زندگی، با بعضی کانال‌ها و برنامه‌های‌شان آشنایی دارم. اما یکی از معدود برنامه‌هایی که حتماً هر بار با دقت و علاقه پایش می‌نشستم و حتی برای نگاه کردنش میخکوب میشدم و از دیدنش بینهایت لذت می‌بردم، America’s Got… ادامه مطلب برای کسانی که حال آدم‌های دنیا را خوب می‌کنند
برخی رویدادهای زندگی اگر چه ناخوشایند و خسته‌کننده و وقت‌گیر، اما خوب که دقت می‌کنی می‌بینی در دلِ خود، فرصت‌های نابی دارند که شاید تا پیش از آن، قدرت دیدن یا شهامتِ تجربه کردن‌شان را نداشتیم. یکی از این رویدادها به نظر من اسباب‌کشی است که شکل خیلی خفیف‌تر آن را به شکل خانه‌تکانی می‌شناسیم.… ادامه مطلب تصمیمی‌برای یادداشت برداری کاغذی کمتر
توی ذهن من، خداحافظی‌ها رنگ و روی مختلفی دارن. بعضی‌هاشون انگار تاریک‌ان و بعضی‌هاشون انگار روشن. توی چند ماه گذشته و یک سال اخیر، با دو نفر از نازنین‌ترین و نزدیک‌ترین‌های خانواده‌مون – و یک نفر هم نزدیک، اما کمی‌دورتر از نزدیک‌ترین – خداحافظیهای روشنی داشتیم. ازمون دور شدند – اما فقط به طور فیزیکی،… ادامه مطلب خداحافظیهای روشن
یکی دیگر از دیدگاه‌های دوستان در متمم که مرا تحت‌تاثیر قرار داد: دیدگاه آیدا گلنسایی بود در نوشته‌ی: چگونه خودتان را در شهرتان گم می‌کنید؟ از سطر اول تا آخرش، و به خصوص آخرین حرفش را بسیار دوست داشتم. (که به نظر من، نه فقط در شبکه‌های اجتماعی، که در بسیاری جاهای دیگر نیز مصداق دارد)… ادامه مطلب دیدگاههایی(در متمم)که مرا تحت‌تاثیر قرار می‌دهند:(۳) آیدا گلنسایی – “چگونه خودتان را در شهرتان گم می‌کنید؟”
بدون هیچ مقدمه‌ای: ده روزی هست که درگیر اسباب‌کشی – اعم از پیش‌لرزه‌هاش، خودش و همچنان پس‌لرزه‌هاش هستیم. (قبلش هم که درگیر پیدا کردن خانه‌ی دلخواه برای جابجایی) نمیدونم شما چه نوع تجربه‌ای از اسباب‌کشی داشتید یا دارید اما من می‌خوام اعتراف کنم که براستی سخت‌تر، گیج کننده‌تر و وقت‌گیرتر از اون چیزی هست که… ادامه مطلب گزارشی خیلی کوتاه، از روزهایی که نبودم
چند وقت پیش برای اولین بار کلمه‌ی تازه اختراع شده‌ی عجیبی در زبان فارسی به گوشم خورد: ماشین خوابی (+) کارتن خوابی را قبلاً شنیده بودم ولی این یکی، واقعا به نظرم جدید و جالب و خلاقانه بود! یادم افتاد مثلا به کلمه‌ی کیج که توسط آلمانی‌ها ابداع شده و میلان کوندرا در کتاب سبکی… ادامه مطلب طنز شرایط این روزها در تقویت زبان فارسی برای ابداع واژه‌های جدید
پیش نویس این نوشته‌ای که الان می‌خونید، دو هفته‌ای میشه که توی وبلاگم در صف انتظار تکمیل و انتشار مونده بود! میدونید. گاهی وقتها فقط آدم دلش میخواد به دوستانش بگه که از یه چیزی خوشش اومده، یا ازش لذت برده، یا براش مفید و آموزنده بوده. اما چون قراره توی وبلاگ منتشر بشه، مجبوره… ادامه مطلب اشاره‌ای کوتاه به پادکست مقیاس ناپذیر باش از صدرای عزیز – و یک آهنگ شگفت‌انگیز
گفت: “بچه‌ها، من احتمالاً تا یک ماه دیگه میرم. میرم کانادا. ویزام اومده و ممکنه اگر کارم درست بشه اونجا بمونم و …” *** این حرف‌ها را مربی ایروبیک‌مون گفت. حدود ۲۰ روز پیش. اگر قبلاً برخی حرف‌های من رو در برخی تمرین‌ها و مشارکت در بحث‌های متمم – وقتی به باشگاه و ایروبیک و… ادامه مطلب چه خوب می‌شود، تا موقعیت‌هایمان به خاطره تبدیل نشده‌اند از آنها لذت ببریم
دیروز اتفاق عجیب و جالبی در رابطه با همین وبلاگ – یعنی یک روز جدید – برایم افتاد. و من را یاد داستان قشنگ و آموزنده‌ای درباره رها کردن طناب بدون ترس انداخت که ممکن است خیلی از شما هم آن را شنیده باشید – و محمدرضای عزیز هم در گذشته در مطلبی با عنوان… ادامه مطلب گاهی بدون ترس، طناب را باید رها کرد
۱۲ اردیبهشت که در ایران به عنوان روز معلم نامگذاری شده است، بهانه ای‌ست تا آنجا که حافظه‌مان یاری می‌کند، برخی معلمان و آموزگاران و مربیان و آموزش‌دهندگان تاثیر‌گذار مسیر زندگی‌مان – چه در مقطعی کوتاه و چه در مقطعی بلندتر – را به یاد بیاوریم که به شکل‌ها و روش‌های مختلفی، درس‌ها یا مهارت‌هایی… ادامه مطلب تبریک روز معلم به محمدرضا شعبانعلی، معلمی‌اهل عمل
